ORIGINAL_ARTICLE
پیشگیری از جرم پس از رخداد زلزله (ضرورت اجرای راهبرد مدیریت بحران، پیش از زلزله)
تمرکز بر امداد و نجات بهعنوان اقدامات اولیه پس از زلزله و اسکان و بازسازی بهعنوان اقدامات ثانویه، موجب شده که به موضوع جرایمِ پس از زلزله کمتر توجه شود. درحالی که بهویژه اگر زمینلرزه در شهری بزرگ واقع شده و تلفات جانی و مالی زیادی داشته باشد، جرایمی که پس از زلزله واقع میشود، بسیار زیاد و متنوع و داشتن برنامۀ قبلی برای پیشگیری و مدیریت آنها ضروری خواهد بود. جرایمی که پس از رویداد زلزله امکان ارتکاب آنها وجود دارد بهشدت تحت تأثیر عوامل اجتماعی، اقتصادی و محیطی (جغرافیایی) است. این جرایم را میتوان به جرایم زلزلهزدگان و جرایم فرصتطلبان دستهبندی کرد. جرایمی که قربانیان زلزله مرتکب میشوند، اغلب مبتنی بر نیاز فوری یا مشکلات روحی- روانی است. حال آنکه فرصتطلبان از فرصت بهوجودآمده بر اثر زلزله برای پیشبرد اهداف غیرقانونی و غیراخلاقی خود بهره میگیرند. این مقاله پس از بررسی علل ارتکاب و افزایش بزهکاری در فضای زلزله، به معرفی نهادهای مرتبط با پیشگیری از جرم در زلزله میپردازد و سرانجام دربارۀ جنبههای چندرشتهای طراحی نظام پیشگیری از جرم پیش و پس از رویداد زلزله بحث میکند. با وجود تحقیقات متعدد در زمینۀ جرمشناسی حوادث و بحرانهای طبیعی، پژوهش مستقلی که به موضوع پیشگیری از جرم پس از رخداد زلزله بپردازد انجام نگرفته است. این مقاله، ضمن تبیین ضرورت اجرای راهبرد مدیریت بحران، پیش از زلزله و اتخاذ تصمیمات پیشگیرانه برای کاستن از آثار زیانبار و بهویژه بزهکاری ناشی از فضای بعد از زلزله، در پایان با تقسیم جغرافیایی کانون بحران و حوزۀ مدیریت آن، راهکارهای عملی و اجرایی ارائه میکند. مقالۀ حاضر از این نظر دارای نوآوری است و میتواند مبنایی برای پژوهشهای بیشتر و چندرشتهای قرار گیرد.
https://jhsci.ut.ac.ir/article_76572_1ca71731ef9aa3a86fd29567159eca06.pdf
2020-03-20
1
21
10.22059/jhsci.2020.293123.519
پیشگیری
زلزله
علل ارتکاب جرم
فضای جرم
مصطفی
السان
mostafaelsan@yahoo.com
1
دانشیار دانشکدۀ حقوق دانشگاه شهید بهشتی
LEAD_AUTHOR
[1]. ابراهیمی، شهرام (1388). «رویکردهای موسع و مضیق پیشگیری و آثار آن»، فصلنامۀ آموزههای حقوقی دانشگاه علوم اسلامی رضوی، ش 12.
1
[2]. احمدی، توحید؛ تیموری، راضیه؛ و السان، مصطفی (1390). «پیشگیری محیطی از جرائم شهری»، فصلنامۀ پیشگیری از جرم، دورۀ 6، ش 19.
2
[3]. السان، مصطفی (1386). «پیشگیری تعاملی از جرم (پیشگیری در فرایند زمانی بزهکاری)»، مجلۀ مطالعات پیشگیری از جرم، سال دوم، ش 5.
3
[4]. السان، مصطفی (1387). «پیشگیری چند نهادی از جرایم شهری»، مجلۀ مطالعات پیشگیری از جرم، ش 9.
4
[5]. السان، مصطفی (1388). مسئولیت مدنی در قبال حوادث طبیعی (بررسی تطبیقی مبانی، محدودیتها و رویۀ قضایی با تأکید بر زلزله)، دوفصلنامۀ پژوهشهای حقوقی (شهر دانش)، سال هشتم، ش 16.
5
[6]. السان، مصطفی (1387). «نظریۀ مسئولیت مدنی دولت در قبال حوادث طبیعی»، فصلنامۀ پژوهش حقوق و سیاست، دانشگاه علامه طباطبایی، سال دهم، ش 24.
6
[7]. ایرانی بهبهانی، هما؛ و شیخی، سبا (1393). «پیشگیری محیطی از جرائم و آسیبهای اجتماعی در پارکهای شهری؛ مورد مطالعه: پارک لالۀ تهران»، فصلنامۀ علمی ترویجی پیشگیری از جرم، دورۀ نهم، ش 33.
7
[8]. ایلکا، شهاب؛ و ایلکا، شاهین (1391). کاهش میزان جرمخیزی در بازسازی مناطق شهری زلزلهزده با رویکرد CPTED با تأکید بر چرخۀ مدیریت بحران (موردپژوهی: بازسازی شهر بم پس از زلزله سال 1382)»، فصلنامۀ مدیریت شهری، ش 29.
8
[9]. پارسا، محمدمتین؛ و غلامی، نبیاله (1397). «مفهومشناسی پاسخ به مخاطرات طبیعی براساس رویکرد جرمشناختیِ گذار از نظر به عمل»، مجلۀ مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 5، ش 2.
9
[10]. پیران، پرویز (1382). «جامعهشناسی مصائب جمعی و نقش آن در مدیریت بحران ناشی از حادثه»، فصلنامۀ رفاه اجتماعی، سال سوم، ش 11.
10
[11]. حسینی، سیدمحمد؛ و اعتمادی، امیر (1394). سرقت مقرون به آزار در نظامهای کیفری ایران و انگلستان، مجلۀ مطالعات حقوقی، دانشگاه شیراز، دورۀ 7، ش 3.
11
[12]. خانعلیپور واجارگاه، سکینه (1390). پیشگیری فنی از جرم، تهران: میزان.
12
[13]. دهقانی، معصومه، افزایش جرائم و بزهکاریها بعد از بحران زلزلۀ بم، مؤسسۀ آموزش و مطالعات مدیریت بحران کرمان (www.kdmc.ir).
13
[14]. راد گودرزی، رضا؛ رحیمی موقر، آفرین؛ فرهودیان، علی؛ و وزیریان، محسن (1385). تغییرات عرضۀ مواد در بم طی سال اول پس از زلزله، فصلنامۀ رفاه اجتماعی، دورۀ 5، ش 20.
14
[15]. رحیمی موقر، آفرین؛ فرهودیان، علی؛ یونسیان، مسعود؛ راد گودرزی، رضا؛ شریفی، ونداد؛ و محمدی، محمدرضا (1386). «شیوع و تغییرات مصرف مواد در بازماندگان زلزله بم هشت ماه پس از زلزله»، مجلۀ پایش، دورۀ 6، ش 3.
15
[16]. رسولی، غلامرضا (۱۳۹۲). جرایم وقوعیافته در بحران زلزله بم، پایاننامۀ کارشناسی ارشد حقوق جزا، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی (به نقل از: http://adlpub.com).
16
[17]. صفاری، علی (1381). «انتقادات وارده به پیشگیری وضعی از جرم»، مجلۀ تحقیقات حقوقی، ش 36-35.
17
[18]. صیقل، یزدان؛ بنینعیمه، عیسی؛ و ایرانی، امیر (1398). «جهتگیری سیاست کیفری برمبنای دانش مخاطرات (مطالعۀ موردی: سیل فروردین 1398 در خوزستان و شیراز)»، مجلۀ مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 6، ش 3.
18
[19]. عباسی، سعید؛ و معراجی، رعنا (1384). «بررسی وضعیت جرائم پس از وقوع زلزله»، نخستین همایش زلزله در دورود، دانشگاه آزاد اسلامی دورود.
19
[20]. فرهودیان، علی؛ رحیمی موقر، آفرین؛ راد گودرزی، رضا؛ یونسیان، مسعود؛ و محمدی، محمدرضا (1385). «بررسی تغییرات مصرف مواد افیونی و مداخلات موجود در طول سال اول پس از زلزله در بم»، فصلنامۀ حکیم، دوره 9، ش 1.
20
[21]. کلانتری، محسن؛ حیدریان، مسعود؛ و محمودی، عاطفه (1389). «ایمنسازی فضای کالبدی شهرها در برابر بزهکاری با استفاده از راهبردهای پیشگیری جرم با طراحی محیطی»، فصلنامۀ دانش انتظامی، ش 12.
21
[22]. گسن، رمون (1379). «روابط میان پیشگیری وضعی و کنترل بزهکاری»، ترجمة دکتر علیحسین نجفی ابرندآبادی، مجلۀ تحقیقات حقوقی، دانشگاه شهید بهشتی، ش ٢٠-١٩.
22
[23]. نجفی ابرندآبادی، علیحسین (1378). «پیشگیری از بزهکاری و پلیس محلی»، مجلۀ تحقیقات حقوقی، ش 26-25.
23
[24]. نیازپور، امیرحسن (1393). «اساسیسازی حقوق پیشگیری از جرم در ایران»، فصلنامۀ پژوهش حقوق کیفری، ش 6.
24
[25]. وروایی، اکبر؛ و نادری، علی (1395). «بررسی تأثیر تدابیر پیشگیری وضعی از جرایم در بحرانهای طبیعی»، تحقیقات حقوق خصوصی و کیفری، ش 29.
25
[26]. Ching, Jacqueline; & Ching, Jackie (2009). Genocide and the Bosnian War (Genocide in Modern Times), Rosen Publishing Group.
26
[27]. Farajiha Ghazvini, Mohammad (2002). Police Protection to Victims of Crime, New Delhi: Deep & Deep Publication.
27
[28]. Kwanga, Godwin M.; Shabu, Terwase; & Mbanengen Adaaku, Emily (2017). “Natural Disasters and Crime Incidence: A Case of 2012 Flooding in Benue State”, Nigeria, International Journal of Geology, Agriculture and Environmental Sciences, Vol. 5, Issue 5.
28
[29]. Roy, Susmita (2010). “The impact of natural disasters on crime, Working Papers in Economics 10/57”, University of Canterbury, Search Results Web results Department of Economics and Finance College of Business and Economics, University of Canterbury, New Zealand.
29
[30]. Zahran, S.; Shelly O.T.; Peek, L.; & Brody S.D., (2009). “Natural disaster and social order: Modeling crime outcomes and disasters in Florida”, International Journal of Mass Emergencies and Disasters, Vol. 27, No.1.
30
ORIGINAL_ARTICLE
تعیین الگوی کشت محصولات زراعی بهعنوان راهکاری برای کاهش مخاطرات امنیت غذایی کشور
انتخاب الگوی کشت از اصلیترین عوامل افزایش بهرهوری تولید در کشاورزی محسوب میشود. تخصیص بهینۀ اراضی و تعیین محصولات مناسب کشت هر منطقه برای جلوگیری از مصرف بیرویۀ نهادهها و کاهش مخاطرات ناشی از کمبود منابع تأمین غذا پس از بررسی علمی عوامل مؤثر بر الگوی کشت و با در نظر گرفتن شاخصهای مختلف قابل دستیابی است. پژوهش حاضر به تعیین عوامل مؤثر بر الگوی کشت و اولویتبندی آنها میپردازد. این پژوهش در پهنۀ کشاورزی سیلاخور واقع در دورود لرستان انجام گرفت. روش تحقیق در این پژوهش، کتابخانهای، مصاحبه با خبرگان و پیمایشی (گردآوری پرسشنامه از کشاورزان) بود. متغیرهای مؤثر بر الگوی کشت با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی استخراج شد و سپس برای اولویتبندی کشت محصولات کشاورزی از روش تاپسیس مبتنی بر آنتروپی شانون استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که متغیرهای مؤثر بر انتخاب الگوی کشت بهترتیب در شش عامل مکانیزاسیونی- زراعی، خاک و اقلیم، مدیریتی کلان دولت، پشتیبان تولید، اجتماعی و حاشیهای تولید دستهبندی میشود. این عاملها در مجموع 41/61 درصد از واریانس متغیرهای مؤثر را در انتخاب الگوی کشت تبیین کردند. همچنین در روش آنتروپی چهار معیار دسترسی به سرمایۀ نقدی مورد نیاز کشتوکار (236/0)، نیاز آبی محصول (233/0)، سود محصول (098/0) و واحد بهرهبرداری بیشتر از یک هکتار (039/0) بیشترین اولویت را در انتخاب الگوی کشت داشتند. در نهایت نتایج مبتنی بر روش تصمیمگیری چندمعیارۀ تاپسیس نشان داد که کشتهای چغندرقند پاییزه (598/0)، گندم (589/0)، جو (558/0)، کلزا (556/0)، نخود پاییزه (515/0)، برنج (499/0)، کینوا (471/0) و زعفران (390/0) بهترتیب، در اولویت الگوی کشت منطقه قرار دارند.
https://jhsci.ut.ac.ir/article_76574_3dc3f01f10e0b18a8f4e14be1ad08b71.pdf
2020-03-20
23
38
10.22059/jhsci.2020.298174.542
الگوی کشت
امنیت غذایی
تاپسیس
تحلیل عاملی اکتشافی
مخاطرات
علیرضا
سبزواری
alireza.sabzevari59@gmail.com
1
دانشجوی دکتری، گروه مهندسی ماشینهای کشاورزی، دانشکدۀ مهندسی و فناوری کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
AUTHOR
علی
رجبی پور
arajabi@ut.ac.ir
2
استاد گروه مهندسی ماشینهای کشاورزی، دانشکدۀ مهندسی و فناوری کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
LEAD_AUTHOR
نیکروز
باقری
nikroozbagheri@yahoo.com.au
3
استادیار پژوهش، مؤسسۀ تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
AUTHOR
محمود
امید
omid@ut.ac.ir
4
استاد گروه مهندسی ماشینهای کشاورزی، دانشکدۀ مهندسی و فناوری کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
AUTHOR
[1]. اختصاصی، محمدرضا؛ و سپهر، عادل (1390). «روشها و مدلهای ارزیابی و تهیۀ نقشۀ بیابانزایی»، یزد: انتشارات دانشگاه یزد.
1
[2]. اصغرپور، محمدجواد (1393). «تصمیمگیری چندمعیاره»، چ 12. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
2
[3]. امیدی، عبدالستار؛ الماسی، مرتضی؛ و برقعی، علیمحمد (1396). «مقایسۀ کارایی مدیریتی– عملیاتی نظامهای بهرهبرداری ماشینهای کشاورزی (مطالعۀ موردی استان البرز)»، مجلۀ ماشینهای کشاورزی، ج 7، ش 2، 1396، ص 513-503.
3
[4]. امیری، مقصود؛ دارستانی فراهانی، احمد؛ و محبوب قدسی، مهسا (1396). تصمیمگیری چندمعیاره، چ 2، تهران: انتشارات دانشگاهی کیان.
4
[5]. امینی فسخودی، عباس؛ و نوری، سید هدایتالله (1390). «ارزیابی پایداری و تعیین الگوی کشت سیستمهای زراعی براساس بهینهسازی بهرهبرداری از منابع آب و خاک با استفاده از الگوهای غیرخطی برنامهریزی ریاضی»، مجلۀ علوم آب و خاک، دورۀ ۱۵، ش ۵۵، ص 111-99.
5
[6]. پورطاهری، مهدی؛ سجاسی قیداری، حمدالله؛ و صادقلو، طاهره (1389). «سنجش و اولویتبندی پایداری اجتماعی در مناطق روستایی، با استفاده از تکنیک رتبهبندی براساس تشابه به حل ایدهآل فازی (مطالعۀ موردی: دهستان حومۀ بخش مرکزی شهرستان خدابنده)». پژوهشهای روستایی، ج 1، ش 1.
6
[7]. تملکی، حسین؛ و احمدوند، میثم (1393). «اولویتبندی تکنیکهای تأمین مالی اسلامی مسکن در نظام بانکی کشور با استفاده از روش ویکور». دوفصلنامۀ پژوهشهای مالیۀ اسلامی، سال دوم، ش چهارم، ص 77-57.
7
[8]. حمزهئی، مجید؛ و بوزرجمهری، خدیجه (1393). «واکاوی آثار و عوامل مؤثر بر گسترش الگوی کشت زعفران در شهرستان نیشابور (مطالعۀ موردی: دهستان اسحقآباد)»، نشریۀ علمی پژوهشی زراعت و فناوری زعفران، ج 2، ش 4، ص 288-277.
8
[9]. حیدری، نادر (1390). «تعیین و ارزیابی شاخص کارایی مصرف آب محصولات زراعی تحت مدیریت کشاورزان در کشور»، مدیریت آب و آبیاری، ج 1، ش 2، ص 57-43.
9
[10]. خاشعی سیوکی، عباس؛ قهرمان، بیژن؛ و کوچکزاده، مهدی (1393). «تعیین الگوی کشت بهینه برای جلوگیری از افت آب زیرزمینی با الگوریتم PSO»، مجلۀ پژوهش آب ایران، سال 8، ش 14، ص 146-137.
10
[11]. خالدی، کوهسار؛ و حقیقتنژاد شیرازی، اندیشه (1391). «رشد اقتصادی بخش کشاورزی و فقر روستایی در ایران»، رفاه اجتماعی، سال ۱۲، ش ۴۶، ص 91-65.
11
[12]. دریایی، نجمه؛ رضایی مقدم، کورش؛ و سلمانزاده، سیروس (1393). «عوامل مؤثر بر نگرش شالیکاران نسبت به کشت پایدار برنج در استان مازندران»، پژوهشهای ترویج و آموزش کشاورزی، سال 7، ش 1، ص 43-33.
12
[13]. شریفی، محمد؛ اکرم، اسداله؛ رفیعی، شاهین؛ و سبزهپرور، مجید (1393). «اولویتبندی کشت محصولات استراتژیک زراعی استان البرز با استفاده از روش دلفی فازی و فرایند تحلیل سلسلهمراتبی AHP»، نشریۀ ماشینهای کشاورزی، ج 4، ش 1، ص 124-116.
13
[14]. ضیائیان فیروزآبادی، پرویز؛ بیدهندی، صیاد؛ و اسکندری نوده، محمد (1388). «تهیة نقشه و تخمین سطح زیرکشت برنج در شهرستان ساری با استفاده از تصاویر ماهوارهای رادارست RADARSAT»، پژوهشهای جغرافیای طبیعی، ج 41، ش 68، ص 58-45.
14
[15]. عبدی، سکینه؛ عابدی، طوبی؛ و عابدی، رؤیا (1398). «اولویتبندی معیارهای مؤثر در کاهش پایداری اکوسیستمهای زراعی استان آذربایجانغربی با تکنیک دلفی فازی»، دانش کشاورزی و تولید پایدار، ج 29، ش 4، ص 321-307.
15
[16]. عبدی رکنی، خدیجه؛ حسینی یکانی، سیدعلی؛ عابدی، سمانه؛ و کشمیری کلائی، فاطمه (1397). «تعیین الگوی بهینۀ بهرهبرداری از محصولات زراعی در منطقۀ گهرباران ساری، مقایسۀ برنامهریزی ریاضی غیرخطی معمولی و الگوریتم ژنتیک»، دانش کشاورزی و تولید پایدار، ش 4، ج 28، ص 216-207.
16
[17]. فلاحی، اسماعیل؛ و قلیزاده، سپیده (1395). «الگوی بهینۀ کشت مبتنی بر معیارهای چندگانۀ اقتصادی، منطقهای و پایداری کشاورزی در شهرستان ساری؛ کاربرد الگوی تلفیقی AHP و برنامهریزی خطی». نشریۀ اقتصاد و توسعۀ کشاورزی، دورۀ 30، ش 1، ص 49-37.
17
[18]. قاسمی، عبدالرسول؛ حسنلو، سعید؛ پیروز، رزا؛ و نجفی علمدارلو، حامد (1394). «رویکرد محیط زیستی در تعیین الگوی کشت بهینه با استفاده از مدل برنامهریزی آرمانی (مطالعۀ موردی: منطقۀ ورامین) »، پژوهشهای محیط زیست، سال 6، ش 11، ص 172-169.
18
[19] کاظمی، جلال؛ ثمره دهقان سانچ، کاظم؛ و خلیلزاده، محمد (1396). «رتبهبندی تولید محصولات کشاورزی با رویکردتصمیمگیری چندشاخصۀ فازی (مطالعۀ موردی: منطقۀ آذربایجان غربی)»، تحقیقات اقتصاد کشاورزی، ج 9، ش 3، ص 162-145.
19
[20]. کاظمی کرانی، الهام؛ ثمره هاشمی، مرضیه؛ گلستانی کرمانی، سودابه؛ و ثمره قاسم شعبجره، میثم (1398). «ارزیابی و انتخاب بهینۀ معیارهای الگوی کشت مبتنی بر توسعۀ پایدار»، تحقیقات منابع آب ایران، سال 15، ش 2، ص 108-98.
20
[21]. کیانی قلعهسرد، سروش؛ شهرکی، جواد؛ اکبری، احمد؛ و سردار شهرکی، علی (1398). «بررسی اثرات تغییراقلیم بر امنیت غذایی ایران»، مخاطرات محیط طبیعی، دورۀ 8، ش 22، ص 40-19.
21
[22]. لک، محمدباقر؛ و برقعی، علیمحمد (1390). «انتخاب تراکتور مناسب برمبنای تصمیمگیری چندمعیاری»، نشریۀ ماشینهای کشاورزی، ج 1، ش 1، ص47- 41.
22
[23]. مرادی، مصطفی؛ شکیباییفرد، زهرا؛ و شعبانعلی فمی، حسین (1394). «اولویتبندی کشت محصولات کشاورزی در شهرستان کرمانشاه با استفاده از فرایند تحلیل سلسلهمراتبی (AHP)»، سومین همایش ملی مدیریت آب در مزرعه، کرج، ایران.
23
[24]. موحدی، رضا؛ گلی، فائزه؛ و بلالی، حمید (1397). «عاملهای آموزشی- ترویجی مؤثر بر مدیریت آب کشاورزی در تولید سیبزمینی همدان»، پژوهش مدیریت آموزش کشاورزی، ج 10، ش 45، ص 19-1.
24
[25]. میرزایی، عباس؛ لیانی، قاسم؛ آزرم، حسن؛ و جمشیدی، سیامک. (1396).«تعیین الگوی کشت بهینۀ بخش مرکزی شهرستان سیرجان با توجه به پایداری منابع آب و محیط زیست»، فصلنامۀ علمی- پژوهشی تحقیقات اقتصاد کشاورزی، ج 9، ش 4، ص 304- 283.
25
[26]. نسترن، مهین؛ ابوالحسنی، فرحناز؛ و ایزدی، ملیحه (1389). «کاربرد تکنیک تاپسیس در تحلیل و اولویتبندی توسعۀ پایدار مناطق شهری (مطالعۀ موردی مناطق شهری اصفهان)»، جغرافیا و برنامهریزی محیطی، سال 21، شمارۀ پیاپی 38، ش 2، ص 100-83.
26
[27]. نیرومند، حسینعلی (1393). تحلیل آماری چندمتغیری کاربردی، چ 7، مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد.
27
[28]. نوحهگر، احمد؛ صالحی، اسماعیل؛ علوی نائینی، مینا؛ و علوی نائینی، علی (1398). «اولویتبندی روشهای مشارکت و آموزش مردم در پیشبینی و هشدار سیلاب در ایران»، مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 6، ش 3، ص 269-259.
28
[29]. Farnood Ahmadi, Farshid; & Farsad Layegh, Nasir. (2015). “Integration of artificial neural network and geographical information system for intelligent assessment of land suitability for the cultivation of a selected crop”. Neural computing and applications, 26, pp: 1311-1320.
29
[30]. Joolaie, Ramtin; Abedi Sarvestani, Ahmad; Taheri Fatemeh; Van Passel, Steven; & Azadi, Hossein (2017). “Sustainable cropping pattern in north Iran: Application of fuzzy goal programming”. Environment development and sustainability, 19, pp: 2199-2216.
30
[31]. Kazemi, Hossein; & Akinci, Halil, (2018). “A land use suitability model for rainfed farming by Multi-criteria decision-making analysis (MCDA) and geographic information system (GIS)”. Ecological engineering, 116, pp: 1-6.
31
[32]. Mango, Nelson; Makate, Clifton; Mapemba, Lawrence & Sopo, Mathinda, (2018). “The role of crop diversification in improving household food security in central Malawi”. Agriculture & Food Security. 7: 7.
32
[33]. Namany, Sarah; Govindan, Rajesh; Alfagih, Luluwah; McKay, Gordon & Al-Ansari, Tareq (2020). “Sustainable food security decision-making: An agent-based modelling approach”, Journal of Cleaner Production, 255, pp:120296.
33
[34]. Rogers, Martin; & Bruen, Michael (1998). “A system for weighting environmental ELECTER III”. European Journal of Operational Research, 107, pp: 552-563.
34
[35]. Selim, Mostafa Mohammad. (2019). “A Review of Advantages, Disadvantages and Challenges of Crop Rotations”. Egyptian Journal of Agronomy,1, pp: 1-10.
35
[36]. Qi, Xiaoxing; Wang, Raymond Yu; Li, Jianchun; Zhang, Tao; Liu, Liming & He Yanling, (2018). “Ensuring food security with lower environmental costs under intensive agricultural land use patterns: A case study from China”, Journal of Environmental Management, 213, pp: 329:340.
36
ORIGINAL_ARTICLE
سنجش و تحلیل ظرفیت سازگاری جوامع محلی به مخاطرات اقلیمی (منطقۀ تحقیق: روستاهای سفیدبرگ و بیوندسفلی، شهرستان جوانرود)
کشورهای در حال توسعه بهشدت در برابر مخاطرات اقلیمی آسیبپذیرند. تغییرات جهانی الگوها و رویدادهای اقلیمی، کیفیت و دسترسی به منابع طبیعی را تغییر میدهد. این وضعیت تأثیر گستردهای بر نظامهای اجتماعی و اقتصادی آنها دارد که تهدیدی برای جوامع امروز و نسلهای آینده قلمداد میشود. جوامع روستایی از جمله بخشهایی است که بسیار تحت تأثیر نوسانها و مخاطرات اقلیمی است، که برای حفاظت از معیشت خود در مقابل تأثیرات نوسانها و مخاطرات اقلیمی نیازمند اعمال سازگارانه اند که برای مقابله و سازگاری با آنها، به فهم و شناخت علمی نیاز است. در این زمینه این پژوهش با هدف بررسی ظرفیت سازگاری و مؤلفههای آن به مخاطرات اقلیمی در دو روستای سفیدبرگ و بیوندسفلی با استفاده از رویکرد شاخص ترکیبی با روش توصیفی- تحلیلی مبنی بر دادههای پرسشنامه انجام گرفت. متغیرهای واردشده در این تحقیق شامل ویژگیهای فردی و شاخصهای ظرفیت سازگاری به مخاطرات اقلیمی شامل عوامل اقتصادی، اجتماعی، زیرساخت، دانش فردی و دولت است. میزان تأثیرگذاری هر یک از مؤلفهها و تجزیهوتحلیل دادههای گردآوریشده با استفاده از روشهای آماری پردازش شد. نتایج پژوهش نشان داد که اجتماعات محلی روستای بیوندسفلی با میانگین 33/2 و روستای سفیدبرگ با میانگین 88/2 کمتر از میانگین متوسط ظرفیت سازگاری (3) است و ظرفیت سازگاری اندکی در مواجهه با مخاطرات اقلیمی دارند. ظرفیت سازگاری کم دو روستای مذکور بهطور مستقیم با مؤلفههای اقتصادی، اجتماعی، زیرساخت، دانش فردی و دولت ارتباط دارد. مؤلفۀ زیرساخت بیشترین ظرفیت سازگاری را داراست و مؤلفههای اقتصادی، اجتماعی، دانش فردی و دولت ظرفیت سازگاری کمی دارند. بنابراین برای ارتقا و بهبود وضعیت ظرفیت سازگاری جوامع در مؤلفههای اقتصادی، اجتماعی، دانش فردی و دولت باید توجه ویژهای شود. آگاهی قبلی سازمانهای مرتبط از عوامل مؤثر بر ظرفیت سازگاری و اتخاذ سیاستهای حمایتی میتواند افزایش ظرفیت سازگاری در برنامهریزی راهبردهای تغییر مدیریت را امکانپذیر کند.
https://jhsci.ut.ac.ir/article_76575_5a408224b987e66a2e06ddc3750b7c40.pdf
2020-03-20
39
54
10.22059/jhsci.2020.299401.549
راهبردهای تغییر مدیریت
زیرساخت
ظرفیت سازگاری
مخاطرات اقلیمی
پروین
محمدی
mohammadi.parvin@ut.ac.ir
1
دانشجوی دکتری، دانشکدۀ منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
AUTHOR
آرش
ملکیان
malekian@ut.ac.ir
2
دانشیار دانشکدۀ منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
LEAD_AUTHOR
[1]. اسمعیلنژاد، مرتضی؛ و علیجانی، بهلول (1396). «واکاوی و رتبهبندی استراتژیهای سازگاری نسبت به تغییرات اقلیمی از دیدگاه مردم محلی (مورد مطالعه: دشت سیستان)»، تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، سال چهارم، ش 1، ص 72-63.
1
[2]. اصغری لفمجانی، صادق؛ نظری، یاسر؛ و سرگزی، زهرا (1395). «نقش محدودیتهای محیطی بر توسعۀ کالبدی فضایی شهرها و اثرات آن بر روستاهای پیرامون (مورد: شهر جوانرود)»، فصلنامۀ برنامهریزی منطقهای، سال 6، ش پیاپی 22، ص 177-190.
2
[3]. افراخته ، حسن؛ عزیزپور، فرهاد؛ طهماسبی، اصغر؛ و سلیمانی، عادل (1394) «راهبردهای سازگاری روستایی در برابر مخاطرات خشکسالی (مطالعۀ موردی: روستای پشتنگ شهرستان روانسر)»، مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 2، ش 3، ص 354-341.
3
[4]. خالدی، فخرالدین؛ زرافشانی، کیومرث؛ میرکزاد، علیاصغر؛ و شرفی، لیلا (1394). «بررسی عوامل مؤثر بر توان سازگاری کشاورزان در برابر تغییرات اقلیم (مطالعۀ موردی: گندمکاران شهرستان سرپلذهاب، استان کرمانشاه»، پژوهشهای روستایی، دورۀ 6، ش 3، ص 678-655.
4
[5]. رحیمی، آرش؛ برنا، رضا؛ مرشدی، جعفر؛ و قربانیان، جبرائیل (1398). «آسیبپذیری زیرساختهای نواحی جنوبی استان خوزستان در شرایط تغییر اقلیم»، مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 6، ش 4، ص 376-361.
5
[6]. زمانی، لیلا؛ و جواهریان، زهرا (1394). «کنکاشی بر روند تحولات شاخصهای پایداری در نظام بینالمللی»، علوم و تکنولوژی محیط زیست، دورۀ 17، ش 4، ص 200-181.
6
[7]. سلیمانی، عادل؛ افراخته، حسن؛ عزیزپور، فرهاد؛ و طهماسبی، اصغر (1395). «تحلیل فضایی ظرفیت سازگاری سکونتگاههای روستایی شهرستان روانسر در مواجهه با خشکسالی»، نشریۀ تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، سال سوم، ش 2، ص 78-65.
7
[8]. عزیزی خالخیلی، طاهر؛ زمانی، غلامحسین؛ و کرمی، عزتاله (1395). «سازگاری کشاورزان با نوسانهای اقلیمی: مشکلات و موانع موجود و راهکارهای پیشنهادی»، اقتصاد و توسعۀ کشاورزی، ج 30، ش 3، ص 159-148.
8
[9]. قطبیزاده، مهسا؛ باقری، علی؛ و عباسی، عنایت (1397). «ارزیابی ظرفیت سازگاری نهادی سازمانهای محلی در برابر کمبود منابع آب در حوضۀ آبریز طشکبختگان»، تحقیقات منابع آب ایران، دورۀ 14، ش 4، ص 31-25.
9
[10]. [مقیمی، ابراهیم (1394). دانش مخاطرات برای زندگی با کیفیت بهتر و محیط پایدارتر، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
10
[11]. ممحمدی شهرودی، حامد؛ رحیمنیا، فریبرز؛ ملکزاده، غلامرضا؛ و خوراکیان، علیرضا (1397). «تبیین ویژگیها و ابعاد تابآوری سازمانی در سازمانهای تولیدیِ مواجه با مخاطرات و چالشها»، مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 5، ش 1، ص 126-111.
11
[12]. Abdul-Razak, M.; & Kruse, S. )2017(. “The adaptive capacity of smallholder farmers to climate change in the Northern Region of Ghana”, Climate Risk Management, 17, pp: 104-122.
12
[13]. Adger, W. N.; Huq, S.; Brown, K.; Conway, D.; & Hulme, M. (2003). “Adaptation to climate change in the developing world”, Progress in development studies, 3(3), pp: 179-195.
13
[14]. Araya-Muñoz, D.; Metzger, M. J.; Stuart, N.; Wilson, A. M. W.; & Alvarez, L. (2016). “Assessing urban adaptive capacity to climate change”, Journal of environmental management, 183, pp: 314-324.
14
[15]. Biesbroek, G. R.; & Wals, A. E. (2017). “The interplay between social learning and adaptive capacity in climate change adaptation: A systematic review”, NJAS-Wageningen Journal of Life Sciences, 82, pp: 1-9.
15
[16]. Choden. K.; Keenan. R. J.; & Nitschke. C. R. (2020). “An approach for assessing adaptive capacity to climate change in resource dependent communities in the Nikachu watershed, Bhutan”, Ecological Indicators, 114, 106293.
16
[17]. Deressa, T. T.; Hassan, R. M.; Ringler, C.; Alemu, T.; & Yesuf, M. (2009). “Determinants of farmers’ choice of adaptation methods to climate change in the Nile Basin of Ethiopia”, Global environmental change, 19(2), pp: 248-255.
17
[18]. Grothmann, T.; & Patt, A. (2005). “Adaptive capacity and human cognition: the process of individual adaptation to climate change”, Global Environmental Change, 15(3), pp: 199-213.
18
[19]. Hallegatte, S. (2009). “Strategies to adapt to an uncertain climate change”, Global environmental change, 19(2), pp: 240-247.
19
[20]. IPCC, Climate Change. (2001): The Scientific Basis. Intergovernmental Panel on Climate Change, J.T. Houghton, Y. Ding, D.J. Griggs, M. Noguer, P.J. van der Linden, X. Dai, C.A. Johnson, and K. Maskell (eds.), 2001: Cambridge University Press. Cambridge, United Kingdom.Wedsait.
20
[21]. Kelkar, U.; Narula, K. K.; Sharma, V. P.; & Chandna, U. (2008). “Vulnerability and adaptation to climate variability and water stress in Uttarakhand State, India”, Global Environmental Change, 18(4), pp: 564-574.
21
[22]. Li, L.; Cao, R.; Wei, K.; Wang, W.; & Chen, L. (2019). “Adapting climate change challenge: A new vulnerability assessment framework from the global perspective”, Journal of cleaner production, 217, pp: 216-224.
22
[23]. Lindner, M.; Maroschek, M.; Netherer, S.; Kremer, A.; Barbati, A.; Garcia-Gonzalo, J.; ... & Lexer, M. J. (2010). “Climate change impacts, adaptive capacity, and vulnerability of European forest ecosystems”, Forest ecology and management, 259(4), pp: 698-709.
23
[24]. Lohmann, H. (2016). “Comparing vulnerability and adaptive capacity to climate change in individuals of coastal Dominican Republic”, Ocean & Coastal Management, 132, pp: 111-119.
24
[25]. Mach, K.; & Mastrandrea, M. (2014). Climate change 2014: impacts, adaptation, and vulnerability (Vol. 1). C. B. Field, & V. R. Barros (Eds.). Cambridge and New York: Cambridge University Press.
25
[26]. Marshall, N. A.; Park, S.; Howden, S. M.; Dowd, A. B.; & Jakku, E. S. (2013). “Climate change awareness is associated with enhanced adaptive capacity”, Agricultural Systems, 117, pp: 30-34.
26
[27]. Mirza, M. M. Q. (2003). “Climate change and extreme weather events: can developing countries adapt?”, Climate policy, 3(3), pp: 233-248.
27
[28]. Moloney, S.; & Fünfgeld, H. (2015). “Emergent processes of adaptive capacity building: Local government climate change alliances and networks in Melbourne”, Urban Climate, 14, pp: 30-40.
28
[29]. Strand, L. B.; Tong, S.; Aird, R.; & McRae, D. (2010). “Vulnerability of eco-environmental health to climate change: the views of government stakeholders and other specialists in Queensland, Australia”, BMC Public Health, 10(1), p: 441.
29
[30]. Thathsarani, U. S.; & Gunaratne, L. H. P. (2018). “Constructing and Index to Measure the Adaptive Capacity to Climate Change in Sri Lanka”, Procedia engineering, 212, pp: 278-285.
30
[31]. Williams, P. A.; Crespo, O.; & Abu, M. (2018). “Adapting to changing climate through improving adaptive capacity at the local level–The case of smallholder horticultural producers in Ghana”, Climate Risk Management.
31
ORIGINAL_ARTICLE
تاب آوری محیطی در برابر مخاطرات سیلاب فروردین 1398 در شهر شیراز با رویکرد منظر، تئوری سیستم ها و مدل DPSIR
منظر از مفاهیم چالشبرانگیزی است که در دیسیپلینها و در میان متخصصان مختلف به گونههای متفاوتی تعبیر شده است. این تفاوتها دامنۀ وسیعی از معانی عینیتگرا تا ذهنیتگرا یا ترکیبی از این دو را در خود دارد. این مقاله با پذیرفتن تعریف منظر بهعنوان پدیدهای مرکب از عینیت و ذهنیت که مدعی نگاه کلنگر و سیستمی است، به ارزیابی تابآوری منظر شیراز میپردازد. بسیاری از رویکردها مانند علم سیستمهای پیچیده، دینامیک و آشوبناک و تأثیرگذاری پدیدههایی که اصطلاحاً قوی سیاه نامیده میشوند، قائل به دشواری یا عدم قطعیت در مدلسازیهای موجودند. سیستم منظر در این پژوهش با همۀ اجزا و پیچیدگیهایش براساس تئوری سیستم، بهعنوان جعبۀ سیاه در نظر گرفته شد. شهر شیراز برای موردپژوهی با استناد به شواهدی که از سیل فروردین 98 شیراز بهدست آمد و با استفاده از ترکیب روش AIDA و مدل DPSIR، فرایندهایی در سیستم منظر شناسایی و نسبت تابآوری با سیستم منظر و محیط تبیین شد. در نهایت براساس مشاهدات و مستندنگاریها، 50 مصاحبۀ عمیق با مردم و تحلیل محتوای سه سخنرانی و چهار پنل تخصصی، وضعیت تابآوری شیراز در برابر سیل تحلیل شد. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که در کل، با رویکرد کلنگر و سیستمی منظر، شهر شیراز در برابر سیل مهیب فروردین 1398 تابآور بوده است. سیل، خسارات جانی و مالی زیادی در پی داشت، اما به تحولات فرهنگی و رفتارهای اجتماعی که در روز رخداد سیل در شیراز اتفاق افتاد، سبب همبستگی و حس تعلق بیشتر مردم به شیراز شد. علاوهبر آن فعالیتهای اجتماعی در کنار دیگر سازمانها و نهادها به بازگشت سریعتر سیستمهای اجتماعی و کالبدی آسیبدیده به حالت اول و شرایط پیش از وقوع سیل منجر شد. مشکلات اقتصادی مردم سیلزده علاوهبر حمایت سازمانی و نهادی و دولتی با مشارکت خیرین مرتفع شد. در واقع مزیت تابآوری شیراز، همبستگی اجتماعی و فرهنگی مردم شیراز بود. به زبان دیگر، تابآوری شیراز در برابر سیل فروردین 1398، به لحاظ فیزیکی از نوعی بازگشت به حالت اولیه و به لحاظ اجتماعی، از نوع حرکت به جلو است.
https://jhsci.ut.ac.ir/article_76576_391dd4867f5d6f4cf99d265f2274151f.pdf
2020-03-20
55
75
10.22059/jhsci.2020.301219.556
تاب آوری محیط و منظر
تغییرات آبوهوا
رویکرد سیستمی و کلنگر
رویکرد منظر
مخاطرات سیل فروردین 1398 شهر شیراز
مدل DPSIR
آیدا
اسدافروز
aida_asadafrooz@ut.ac.ir
1
پژوهشگر دکتری، دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
AUTHOR
حشمت اله
متدین
motedayn@ut.ac.ir
2
استادیار معماری،گروه معماری منظر، دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
AUTHOR
محمدرضا
مثنوی
masnavim@ut.ac.ir
3
استاد معماری، گروه مهندسی طراحی محیط، دانشکده محیط زیست، پردیس دانشکده های فنی دانشگاه تهران
LEAD_AUTHOR
سید امیر
منصوری
amansoor@ut.ac.ir
4
استادیار معماری،گروه معماری منظر، دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
AUTHOR
[1]. صلانی فرشته، امینی حسینی کامبد، و فلاحی علیرضا. چارچوب تابآوری کالبدی و اجتماعی محله در برابر زلزله (مطالعۀ موردی: محلۀ کشاورز واقع در منطقۀ 6 تهران). مدیریت مخاطرات محیطی(دانش مخاطرات سابق)، دوره 5، شماره 4: 417-433.
1
[2]. براتی، ناصر(1383) جهانبینی کلنگر در برابر رویکرد جزءگرایانه در شهرسازی، مجله باغ نظر، سال اول، شماره اول، بهار 83.
2
[3]. جهانی،مجید و حسینی بهشتی، سیدمحمدرضا و طالبزاده، سیدحمید و قوام صفری، مهدی (2015) تحلیل اسطوره ای مخاطرات، مدیریت مخاطرات محیطی(دانش مخاطرات سابق)، دوره 2، شماره 2: 191-206.
3
[4]. خسروی،قاسم(2017) واژهشناسی رمزگشای مدیریت مخاطرات محیطی، مدیریت مخاطرات محیطی(دانش مخاطرات سابق)، دوره 4، شماره4: 347-366.
4
[5]. دونادیو، پیر (1392) منظر به مثابه دارایی مشترک، مجله منظر، شماره 23، تابستان 1392، ص 36-38.
5
[6]. سلمانی، محمد و بدری، سیدعلی و مطوف، شریف و کاظمیثانیعطاالله، نسرین(1394) ارزیابی رویکرد تابآوری جامعه در برابر مخاطرات طبیعی (مورد مطالعه: شهرستان دماوند)، مدیریت مخاطرات محیطی (دانش مخاطرات سابق) ، دوره 2، شماره 4 : 409-393.
6
[7]. عنایتاله، سهیل(1388)تحلیل لایهای علتها، نظریه و موردکاویهای یک روششناسی یکپارچه و متحولساز آیندهپژوهی، مترجم: مسعود منزوی، جلد اول، مرکز آیندهپژوهی علوم و فناوری دفاعی-موسسه آموزشی و تحقیقاتی صنایع دفاعی، تهران، 1388.
7
[8]. فقیه، نظامالدین(1383) سیستمهای پویا اصول و تعیین هویت، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت)، چاپ دوم، تهران، پاییز 1393
8
[9]. فیض، داوود و الهی راد، جبار(1385)تئوری آشوب و مدیریت، مجله مدیریت، شماره 115-116، 1385.
9
[10]. قرایی، فریبا و مثنوی، محمدرضا و حاجیبنده، مونا (1396) بسط شاخصهای کلیدی سنجش تابآوری مکانی-فضایی شهری؛ مرور فشرده ادبیات نظری، مجله باغ نظر، سال چهاردهم، شماره 57، اسفند 1396، 32-19
10
[11]. کریمی،صادق و غضنفرپور،حسین و علیمرادی پور، نجمه (1397) مقایسه و تحلیل جغرافیایی خطر آبگرفتگی در معابر شهری (مورد مطالعه: معابر مناطق چهارگانۀ شهر کرمان)، مدیریت مخاطرات محیطی (دانش مخاطرات سابق) ، دوره 5، شماره 1 : 17-34.
11
[12]. ماهان، امین و منصوری، سید امیر(1396) مفهوم منظر با تاکید بر نظر صاحبنظران رشتههای مختلف، باغ نظر، سال چهاردهم، شماره 47، اردیبهشت 1396، تهران.
12
[13]. مثنوی، محمدرضا و سلطانیفرد، هادی(1385) منظر پیچیده و پیچیدگی منظر، بررسی نقش پیچیدگی در پایداری سیستمهای اکولوژیک، نشریه علوم محیطی، دوره 4، شماره 2، زمستان 1385، صفحه 100-85.
13
[14]. محمدی شهرودی، حامد و رحیمنیا، فریبرز و ملکزاده، غلامرضا و خوراکیان، علیرضا (1397) تبیین ویژگیها و ابعاد تابآوری سازمانی در سازمانهای تولیدیِ مواجه با مخاطرات وچالشها، مدیریت مخاطرات محیطی(دانش مخاطرات سابق)، دوره 5، شماره 1: 111-126.
14
[15]. مقیمی، ابراهیم (1394)، دانش مخاطرات؛ برای زندگی با کیفیت بهتر، چاپ دوم، تهران: موسسه انتشارات دانشگاه تهران.
15
[16]. مقیمی، ابراهیم (1396)چرا دانش مخاطرات(مخاطره شناسی امری فطری است)؟ مدیریت مخاطرات محیطی(دانش مخاطرات سابق)، بهار 1396، دوره چهارم-شماره 1، صفحه 1-7.
16
[17]. نیکولاس طالب، نسیم(1392) قوی سیاه تاثیر رویدادهایی که وقوعشان را محال میپنداشتیم، مترجم: فرخ بافنده، انتشارات صبح صادق.
17
[18]. 1398، ورود سیلاب به مناطق شرق شیراز؛ برخی از منازل دچار آبگرفتگی شدند، خبرگذاری تسنیم، ۰۶ فروردین ۱۳۹۸، سایت: ورود-سیلاب-به-مناطق-شرق-شیراز-برخی-از-منازل-دچار-آبگرفتگی-شدندhttps://www.tasnimnews.com/fa/news/ 1398/01/06/1976118/، آخرین بازیابی در تاریخ 17/01/99.
18
[19]. 1398، «تعداد کشته شدگان حادثه سیل شیراز به ۲۱ تن رسید». روزنامه دنیای اقتصاد. ۶ فروردین ۱۳۹۸. آخرین بازیابی در تاریخ 18/01/99.
19
[20]. 1398،«۱۱۹ زخمی در سیل شیراز». مشرق نیوز. تاریخ انتشار 05/01/۱۳۹۸. آخرین بازیابی در تاریخ 18/01/99.
20
[21]. 1398،«طغیان مسیل در شیراز بیش از 200 خودرو را با خود برد». خبرگزاری میزان.تاریخ انتشار 05/01/۱۳۹۸. آخرین بازیابی در تاریخ 18/01/99.
21
[22]. 1398،«میهمان نوازی مردم «شیراز» جهانی شد». ایسنا. تاریخ انتشار: ۱2/01/ ۱۳۹۸. آخرین بازیابی در تاریخ 18/01/99.
22
[23]. 1398،«سیل نبود که شیرازیها را سر زبانها انداخت!». ایسنا. تاریخ انتشار: ۱۱/01/ ۱۳۹۸. آخرین بازیابی در تاریخ 18/01/99.
23
[24]. 1398،«میهمان نوازی مردم «شیراز» جهانی شد». روزنامه دنیای اقتصاد، تاریخ انتشار :12/01/1398، آخرین بازیابی در تاریخ 18/01/99.
24
[25]. فیلم/سیل و یرانگر شیراز، مشرق نیوز. 5 فروردین 1398.
25
[26]. Landscape Atlases, Landscape identification, characterisation and assessment method, Ministery of Sustainable Ecology Developpement and Energy; Retrieved in’ https://developpement-durable.gouv.fr.’ 2019
26
[27]. Adger, W. (2000). Social and ecological resilience: Are they related? Progress in Human Geography, 24, 347-364. https://doi.org/10.1191/030913200701540465
27
[28]. Aldunce, P. Beilin, R. Handmer, .J. and Howden, M.(2014) "Framing disaster resilience: The implications of the diverse conceptualisations of “bouncing back”", Disaster Prevention and Management, Vol. 23 Issue: 3, pp.252-270, https://doi.org/10.1108/DPM-07-2013-0130
28
[29]. Bodin, P. and Wiman, B. (2004), “Resilience and other stability concepts in ecology: notes on their origin, validity, and usefulness”, ESS Bulletin, Vol. 2, No. 2, pp. 33-43.
29
[30]. Bürgi, M., A. M. Hersperger and N. Schneeberger (2005). "Driving forces of landscape change - current and new directions." Landscape Ecology 19(8): 857-868. https://doi.org/10,1007/s3-0245-005-10980.
30
[31]. Council of Europe, (2000). European Landscape Convention, ETS 176. http://conventions.coe.int/Treaty/Commun/QueVoulezVous.asp?NT=176&CM=8&CL=ENG (accessed 26.08.13.).
31
[32]. Dhar, T. K. and L. Khirfan (2017). "A multi-scale and multi-dimensional framework for enhancing the resilience of urban form to climate change." Urban Climate 19:091-72. https://doi.org/10.1016/j.uclim.2016.12.004
32
[33]. Ghouchani, M., Taji, M., Yaghoubi Roshan, A., & Seifi Chehr, M. (2020). Identification and assessment of hidden capacities of urban resilience. Environment, Development and Sustainability. Doi: 10,1007/s8-00752-020-10668.
33
[34]. Heider, F. (1977), cited in Dewey, R. A. (2007), Psychology: An introduction; Chapter Four – the whole is Other than Sum of the Parts. Retrieved 2014/12/4.
34
[35]. Jones, L., & d'Errico, M. (2019). Whose resilience matters? Like-for-like comparison of objective and subjective evaluations of resilience. World Development, 124, 104632. doi:https://doi.org/10.1016/j.worlddev.2019.104632
35
[36]. Jones, B. A. (2015). Benchmarking organizational resilience: A cross-sectional comparative research study. NEW JERSEY CITY UNIVERSITY . Retrieved from https://search.proquest.com/docview/1734108727?accountid=45153
36
[37]. Klein, L.R., Hendrix, W.G., Lohr, V.I., Kaytes, J.B., Sayler, R.D., Swanson, M.E.,Reganold, J.P., (2015) Linking ecology and aesthetics in sustainable agriculturallandscapes: lessons from the Palouse region of Washington, USA. Landsc.Urban Plann. 134, 165-209. https://doi.org/10.1016/j.landurbplan.2014.10.019
37
[38]. Labaka, L., J. Hernantes and J. M. Sarriegi (2015). "Resilience framework for critical infrastructures: An empirical study in a nuclear plant." Reliability Engineering & System Safety 141: 92-105. https://doi.org/10.1016/j.ress.2015.03.009
38
[39]. Manyena, S.B. (2006), “The concept of resilience revisited”, Disasters, Vol. 30 No. 4, pp. 433-450. https://doi.org/10.1111/j.0361-3666.2006.00331.x
39
[40]. Masnavi, M.R.; Gharaie, F.; Hajibandeh, M. (2018) Exploring urban resilience thinking for its application in urban planning: a review of literature, International Journal of Environmental Science and Technology 16 (1), 567-582. https://doi.org/10.1007/s13762-018-1860-2
40
[41]. Piégay, H., A. Chabot and Y.-F. Le Lay (2018). "Some comments about resilience: From cyclicity to trajectory, a shift in living and nonliving system theory." Geomorphology. https://doi.org/10.1016/j.geomorph.2018.09.018
41
[42]. Shamsuddin, S. (2020). Resilience resistance: The challenges and implications of urban resilience implementation. Cities, 103, 102763. doi:https://doi.org /10.1016/j.cities.2020.102763
42
[43]. Távora. Gabriel S.G., Turetta. Ana Paula D.,(2016) An approach to map landscape functions in Atlantic Forest—Brazil, In Ecological Indicators, Volume 71, Pages 557-566, ISSN 160-1470X, https://doi.org/10,1016/j.ecolind. 2016,07,005.
43
[44]. Thomas, J. E. (2017). Human resilience and development in coupled socio-technical systems: A holistic approach to critical infrastructure resilience (Order No. 10270061). Available from ProQuest Dissertations & Theses Global. (1896531801). Retrieved from https://search.proquest.com/docview/18965318011?accountid=45153.
44
[45]. Thomas, John E.; Eisenberg, Daniel A.; Seager, Thomas P. )2018( "Holistic Infrastructure Resilience Research Requires Multiple Perspectives, Not Just Multiple Disciplines." Infrastructures 3, no. 3: 30. https://doi.org/10.3390/infrastructures 3030030.
45
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیلی بر پراکنش مراکز بیمارستانی با رویکرد پدافند غیرعامل با هدف مدیریت مخاطرات با استفاده از شبکۀ عصبی مصنوعی (مطالعۀ موردی: شهر تبریز)
بیمارستان از اجزای حیاتی و حساس شهر است که از نظر شرایط مربوط به پدافند غیرعامل بهمنظور مدیریت مخاطرات باید توجه ویژهای به آن شود. شهر تبریز یکی از شهرهای پرجمعیت کشور است که خدمات درمانی مورد نیاز کل استان آذربایجان شرقی و تا حدودی استانهای همجوار را تأمین میکند. از اینرو باید برای مقابله با مخاطرات طبیعی و انسانی رویکردهای لازم صورت گیرد تا بیمارستانهای شهر در مواجهه با خطرهای احتمالی حداکثر ایمنی را داشته باشند. بهدلیل اهمیت مطالعۀ حاضر از 13 معیار اثرگذار فاصله از مراکز حساس نظامی و صنعتی، فاصله از ایستگاههای آتشنشانی، فاصله از پارکها و فضای سبز، فاصله از مراکز بهداشتی- درمانی، فاصله از مراکز تجاری، پراکندگی و شعاع دسترسی بیمارستانها، فاصله از معابر و راههای اصلی، فاصله از گسل، فاصله از رودخانه، فاصله از کاربریهای آموزشی، فاصله از مراکز سوخت و تراکم جمعیت استفاده شد و با روش شبکۀ عصبی موقعیت بیمارستانهای شهر تبریز بررسی شد. نوآوری این پژوهش، استفاده از روش شبکۀ عصبی در تعیین آسیبپذیری مناطق مختلف در برابر مخاطرات و تهدیدهاست. برای این منظور از روش شبکۀ عصبی پرسپترون چندلایه (MLP) با الگوریتم آموزش لونبرگ-مارکوات استفاده شد. برای رسیدن به اهداف پژوهش 104 نقطۀ آموزشی معرفی و 13 نورون بهعنوان نورونهای لایۀ میانی تعیین شد و برای رسیدن به این تعداد از روش آزمون و خطا استفاده شد. با تعیین نحوۀ اثرگذاری معیارها مناطق مناسب مشخص شد. نتایج تحقیق نشاندهندۀ این است که در بین بیمارستانهای کنونی بیمارستان "شهید عالینسب" بهترین موقعیت را از نظر پدافند غیرعامل با هدف مدیریت مخاطرات در بین بیمارستانهای شهر تبریز دارد و بیمارستانهای "امام رضا"، "شهید مدنی" و "طالقانی" وضعیت نامساعدتری نسبت به بقیه دارند. نتایج همچنین نشاندهندۀ آن است که از نظر پدافند غیرعامل در مدیریت مخاطرات، قسمتهای جنوب شرقی شهر نامناسبترین و قسمتهای شمال غربی بهترین مناطق برای احداث بیمارستان جدید هستند.
https://jhsci.ut.ac.ir/article_76578_99008d23efcfddb8260c00f91967c5b8.pdf
2020-03-20
77
96
10.22059/jhsci.2020.300398.553
بیمارستان
پدافند غیرعامل
شبکۀ عصبی مصنوعی
شهر تبریز
مدیریت مخاطرات
مکان استقرار
میلاد
باقری
milad.bagheri@ut.ac.ir
1
کارشناس ارشد سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، دانشکدۀ جغرافیا، دانشگاه تهران
AUTHOR
رحیمه
رستمی
rahimeh.rostami@ut.ac.ir
2
دانشجوی دکتری سنجش از دور و سیستمهای اطلاعات جغرافیایی، دانشکدۀ جغرافیا، دانشگاه تهران
AUTHOR
میثم
ارگانی
argany@ut.ac.ir
3
استادیار گروه سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، دانشکدۀ جغرافیا، دانشگاه تهران
LEAD_AUTHOR
کیوان
باقری
k.bagheri@ut.ac.ir
4
دانشجوی دکتری سنجش از دور و سیستمهای اطلاعات جغرافیایی، دانشکدۀ جغرافیا، دانشگاه تهران
AUTHOR
[1]. احدنژاد، محسن؛ قادری، حسین؛ هادیان، محمد؛ حقیقت فرد، پیام؛ درویشی، بنفشه؛ حقیقت فرد، الهام؛ سادت زگردی، بیتا؛ و بردبار، آرش (1393). «مکانیابی بهینۀ مراکز درمانی شهری با استفاده از GIS: منطقۀ 11 شهر تهران»، مجلۀ دانشگاه علوم پزشکی فسا، ش 4، ص 474-463.
1
[2]. باقری، میلاد؛ جلوخانی نیارکی، محمدرضا؛ و باقری، کیوان (1396). «بررسی پتانسیل اراضی استان کرمانشاه جهت کشت گندم دیم با استفاده از شبکۀ عصبی مصنوعی»، سنجش از دور و سامانۀ اطلاعات جغرافیایی در منابع طبیعی، ش 4، ص 48-36.
2
[3]. پوراحمد، احمد؛ اشلقی، مهدی؛ اهار، حسن؛ منوچهری، ایوب؛ و رمضانی مهربان، مجید (1391). «مدلسازی مکانیابی بیمارستان با استفاده از منطق فازی با تلفیق AHP و TOPSIS در محیط ARCGIS»، جغرافیا و برنامهریزی محیطی، پیاپی 54، ش 2، ص 24-1.
3
[4]. جمالی، فیروز؛ صدر موسوی، میرستار؛ و اشلقی، مهدی (1391). «ارزیابی الگوهای مکانیابی بیمارستانها در شهر تبریز»، جغرافیا و برنامهریزی شهری، ش 47، ص 53-23.
4
[5]. چکیدۀ نتایج جمعیتی سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395 استان آذربایجان شرقی (1396). معاونت آمار و اطلاعات.
5
[6]. حسینی، سید احمد؛ احدنژاد روشنی، محسن؛ مدیر، مهدی؛ و آربش، سعید (1392). «مکانیابی مراکز بیمارستانی با رویکرد پدافند غیرعامل با استفاده از الگوریم رقابت استعماری (نمونۀ موردی: منطقۀ 3 تهران)»، مجلۀ جغرافیا و توسعۀ ناحیهای، ش 21، ص 245-223.
6
[7]. حسینی، سید بهشید؛ و کاملی، محسن (1391). «معیارهای پدافند غیرعامل در طراحی معماری ساختمتنهای جمعی شهری»، معماری و شهرسازی آرمانشهر، ش 15، ص 39-27.
7
[8]. حسینی، سید هادی؛ و صدیقی، ابولفضل (1393). «تحلیلی بر آمایش فضایی- مکانی فضاهای درمانی مشهد با رویکرد پدافند غیرعامل»، آمایش سرزمین، دورۀ ششم، ش 2، ص 361-335.
8
[9]. سجادیان، ناهید؛ علیزاده، مهدی؛ و پرویزیان، علیرضا (1396). «سنجش استقرار بیمارستانهای کلانشهر اهواز مبتنی بر اصول پدافند غیرعامل»، مجلۀ آمایش جغرافیایی فضا، ش 24، ص 184-169.
9
[10]. فردوسی، مسعود؛ مسعود، محمد؛ و ندری فتحآبادی، سیروس (1395). «مکانیابی بیمارستان با رویکرد پدافند غیرعامل»، فصلنامۀ علمی-پژوهشی امداد و نجات، ش 3، ص 16-1.
10
[11]. قادر رحمتی، صفر؛ جمشیدی، صدیقه؛ و تسلیم، سمانه (1393). «بررسی کاربرد اصول و ضوابط پدافند غیرعامل در مکانیابی مراکز بهداشتی-درمانی شهر یزد»، اولین همایش ملی رویکردهای نوین آمایش سرزمین در ایران.
11
[12]. مرتضوی مهرآبادی، سید علی؛ و متقی، طاهره (1390). «ملاحظات معماری و شهرسازی در پدافند غیرعامل»، سومین کنفرانس ملی عمران شهری، ص 28.
12
[13]. موحدینیا، جعفر (1388). اصولومبانیپدافند غیرعامل. پژوهشکدهمهندسیپدافندغیرعامل، چ سوم، دانشگاه صنعتی مالک اشتر.
13
[14]. ویسی ناب، فتحالله؛ بابایی اقدم، فریدون؛ صادقیه اهری، سعید؛ و اسدی، غلامرضا (1394). «مکانیابی بیمارستانها با استفاده از مدل تلفیقی خطی وزندار (WLC) در محیط GIS در شهر اردبیل»، مجلۀ سلامت و بهداشت، دورۀ ششم، ش اول، ص 56-43.
14
[15]. Brankov, B.; Nenkovic-Rizinic, M.; Pucar, M.; & Petrovic, S. (2018). “Hospital safety in spatial and urban planning and design– seismic zone in the Kolubara region in Serbia”, Seismic and Energy Renovation for Sustainable Cities.
15
[16]. Hakan Satman, M.; & Altunmey, M. )2014(. “Selecting location retail stores using artificial neural networks and google places API”, International Journal of Statistics Probability, 3, pp: 67-77.
16
[17]. Huang, H.G.; Hwang, R.C.; & Hsieh, J.G. )2002(. “A new artificial intelligent peak power load forecaster based on non-fixed neural networks”, Electrical Power Energy Syst 24, pp: 245-250.
17
[18]. Jalili Ghazi Zade, M.; & Noori, R. )2008(. “Prediction of Municipal Solid Waste Generation by Use of Artificial Neural Network: A Case Study of Mashhad”, Int. J. Environ. Res 2(1), pp: 13-22.
18
[19]. Kiartzis, S.K.; Bakirtzis, A.G.; & Petridis, V. )1992(. “Short-term load forecasting using neural networks”, Electric Power Syst Res 33, pp: 1-6.
19
[20]. Mobaraki, O.; & Aminpour, R. (2019). “An Evaluation of City Vulnerability Based on the Passive Defense Approach:A Case Study on Mahabad City”, Iran, Sci Rescue Relief, Volume 11; Issue 2.
20
[21]. Sadras V.O.; & McDonald G. )2012(. “Water use efficiency of grain crops in Australia: principles”, benchmarks and management, Change, 11(19), pp: 24-55.
21
[22]. Sharda R. )1994(. “Neural networks for the MS/OR analyst: An application bibliography”, Interfaces, 24(2), pp: 116-130.
22
[23]. Zakaria, M.; AL-Shebany,M.; & Sarhan, Dh. (2014). “Artifical Neural Network: A Brief Overview”, Journal of Engineering Research and Applications, 1, pp: 7-12.
23
ORIGINAL_ARTICLE
واکاوی مخاطرات اثرگذار بر توسعۀ کارآفرینی گردشگری پایدارِ شهرستان کوهرنگ با استفاده از تحلیل مقایسۀ کیفی مجموعۀ فازی
صنعت گردشگری از اجزای مختلفی مانند گردشگر، جامعۀ میزبان، شرکتهای تجاری و محیط تشکیل شده است؛ از اینرو عوامل مختلفی ممکن است یک یا چند بخش از کارآفرینی گردشگری را تهدید کنند و بر عملکرد کل این صنعت اثرگذار باشند. تحقیق حاضر با هدف واکاوی و شناخت مخاطرات اثرگذار بر توسعۀ کارآفرینی گردشگری پایدار انجام گرفت. این پژوهش از لحاظ ماهیت و روش، علی– پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. جامعۀ آماری تحقیق، گردشگران مراجعهکننده به جاذبههای گردشگری شهرستان کوهرنگ است. با استفاده از نرمافزار Sample power 244 نفر بهعنوان نمونۀ متناسب با هدف تحقیق انتخاب شدند و به روش تصادفی در مکانهای گردشگری شهرستان کوهرنگ سؤالهایی از آنان پرسیده شد. برای گردآوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه و برای تجزیهوتحلیل از تحلیل مقایسهای کیفی مجموعۀ فازی استفاده شد. نتایج نشان داد که مخاطرات مختلفی بر توسعۀ کارآفرینی گردشگری پایدار تأثیرگذار است. نوع و نحوۀ تأثیر هر کدام از آنها متفاوت است؛ بهگونهای که مخاطرات محیطی تأثیر بیشتری نسبت به مخاطرات و تهدیدهای اجتماعی-فرهنگی، ساختاری-کارکردی و ایمنی- امنیتی دارد و تنها در 4 مورد از 12 مورد مسیرهای حمایتکنندۀ توسعۀ کارآفرینی گردشگری حضور دارد. این بدین معناست که با شناخت بهتر و بهکار بستن تمهیدات لازم برای مدیریت مخاطرات ذکرشده، میتوان آیندۀ روشنتری را برای کارآفرینی گردشگری تصور کرد. شناخت دقیق و پیشبینی لازم برای مدیریت مخاطرات و کنترل آسیب آن، از ضروریات صنعت گردشگری است که باید توجه جدی به آن صورت پذیرد.
https://jhsci.ut.ac.ir/article_77121_048505456091ffee9fbc0309b20157fc.pdf
2020-03-20
97
111
10.22059/jhsci.2020.303935.567
تحلیل مقایسۀ کیفی
شهرستان کوهرنگ
کارآفرینی گردشگری
مخاطرات ایمنی-امنیتی
مخاطرات محیطی
حمید
نظری
hamidns67@yahoo.com
1
دانشجوی دکتری، گروه جغرافیا و برنامهریزی روستایی، دانشکدۀ جغرافیا و علوم برنامهریزی، دانشگاه اصفهان، ایران
AUTHOR
سید اسکندر
صیدایی
s.seidiy@geo.ui.ac.ir
2
دانشیار، گروه جغرافیا و برنامهریزی روستایی، دانشکدۀ جغرافیا، دانشگاه اصفهان، ایران
LEAD_AUTHOR
[1]. پورطاهری، طالبی؛ و رکنالدین افتخاری، عبدالرضا (1390). «تحلیل عوامل اقتصادی و اجتماعی مؤثر بر کاهش فقر روستایی با تأکید بر فقر غذایی: بخش خلجستان استان قم»، برنامهریزی و آمایش فضا، 15(2)، ص 80-61.
1
[2]. رایزینگر، ایوت؛ و ترنر، لینزی (1392). رفتار میانفرهنگی در گردشگری: مفاهیم و تحلیلها، ترجمۀ اکبر پورفرج؛ مهرنوش دهستانی؛ و سولماز سیدموسوی، تهران: سمیرا.
2
[3]. رفیعیان، محبتی؛ رضایی، محمدرضا؛ عسگری، علی؛ پرهیزکار، اکبر؛ و شایان، سیاوش (1390). «تبیین تابآوری و شاخصسازی آن در مدیریت سوانح»، فصلنامۀ مدرس علوم انسانی، 74(19)، ص 56-33.
3
[4]. زارع، رحیم؛ زندی، ابتهال؛ و خانمحمدی، هادی (1393). نهادها و سازمانهای مرتبط با گردشگری در ایران با تأکید بر مفاهیم، به کوشش دکتر اکبر پورفرج، کانون هماهنگی دانش و صنعت گردشگری.
4
[5]. زمانزاده سید محمد؛ قدیری معصوم، مجتبی؛ فرجی سبکبار، حسنعلی؛ و واعظی، هما (1395). «بررسی تأثیر مخاطرات بر توسعۀ گردشگری شهرستان سرعین»، جغرافیا و مخاطرات محیطی، 5(4)، ص 151-135.
5
[6]. سلیمانی، محمد؛ کاظمی ثانی عطاالله؛ نسرین؛ بدری، سیدعلی؛ و مطوف، شریف (1395). «شناسایی و تحلیل تأثیر متغیرها و شاخصهای تابآوری: شواهدی از شمال و شمال شرقی تهران»، نشریۀ تحلیل فضایی مخاطرات، 3(2)، ص 22-1.
6
[7]. شهماری اردجانی، رفعت؛ و بازرگانی، مهران (1396). «تبیین اولویتبندی مخاطرات طبیعی حوضۀ آبخیز ماسوله رودخان با تأکید بر مدل تصمیمگیری کوپراس»، همایش ملی فرصتها و محدودیتهای سرمایهگذاری در آستارا، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، دورۀ 1.
7
[8]. عیاشی، اطهره (1391). «ارزیابی سطح ریسک در فرایند توسعۀ سیستمهای گردشگری (مطالعۀ موردی: شهرستان خرمآباد)»، پایاننامۀ کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران. دانشکدۀ جغرافیا.
8
[9]. معصومی، مسعود (1388). درآمدی بر رویکردها در برنامهریزی توسعۀ گردشگری محلی، شهری منطقهای، تهران: سمیرا.
9
[10]. مقیمی، ابراهیم (1394). دانش مخاطرات، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
10
[11]. Andriotis, K. (2002). “Scale of hospitality firms and local economic development – evidence from Crete”. Tour. Manag. 23,pp: 333–341.
11
[12]. Bell, R.; & Glade, T. (2004). “Quantitative risk analysis for landslides-Examples from Bìldudalur, NW-Iceland”, Natural Hazards and Earth System Sciences”, 4, pp: 117-131.
12
[13]. Caia, Y. P.; Huang, G. H.; Tana, Q.; & Chen, B. (2011). “Identification of optimal strategies for improving eco-resilience to floods in ecologically vulnerable regions of a wetland”, Ecological Modeling, 222, p: 360-369.
13
[14]. Cooper, C.; Gilbert, D.; Fletcher, J.; Wanhill, S.; & Shepherd, R. (1998). Tourism: principles and practice, Essex: Addison Wesley Longman Limited.
14
[15]. Faulkner, B. (2001). “Towards a framework for tourism disaster management”, Tourism Management, 22, pp: 135–147.
15
[16]. Fiss, P.C.; Cambré, B.; & Marx, A. (2013). “Configurational theory and methods in organizational research”, in Fiss, P.C., Cambré, B. and Marx, A. (Eds), Research in the Sociology of Organizations, Vol. 38, Emerald Group Publishing Limited, Bingley, pp: 1-22.
16
[17]. Government of Vanuatu. (2001). Presentation of the government of vanuatu: programme of action for the development of Vanuatu 2001–2010 [Online] Third United Nations conference on the least developed countries, Geneva,
17
[18]. Gunn, C.A. (1997) Vacationscape: developing tourist areas, 3rd ed. Taylor & Francis.
18
[19]. Gratton, M.; Morin, S.; Germain, D.; Voiculescu, M.; & Ianăş, A. (2015). “Tourism and natural hazards in Bâlea glacial area valley, Făgăraş massif, Romanian Carpathians”, Carpathian Journal of Earth and Environmental Sciences, in press.
19
[20]. Iorio, M.; & Corsale, A. (2010). “Rural tourism and livelihood strategies in Romania”, J. Rural Stud. 26, pp: 152–162.
20
[21]. Mbaiwa, J.E. (2011). “Changes on traditional livelihood activities and lifestyles caused by tourism development in the Okavango Delta, Botswana”, Tour. Manag. 32, pp:1050–1060.
21
[22]. Meheux, K.; & Parker, E. (2006). “Tourist sector perceptions of natural hazards in Vanuatu and the implications for a small island developing state”, Tourism Management, 27(1), pp: 69-85.
22
[23]. Mendel, J.M.; & Korjani, M.M. (2013), “Theoretical aspects of Fuzzy set qualitative comparative analysis (Fsqca)”, Information Sciences, Vol. 237, pp. 137-161. doi: 10.1016/j.ins.2013.02.048.
23
[24]. Neff, D. (2013) “Fuzzy set theoretic applications in poverty research”, Policy and Society, 32(2), pp: 319-331.
24
[25]. Ragin, C. C. (2008). “Measurement versus calibration: A set‐theoretic approach”, In The Oxford handbook of political methodology.
25
[26]. Ricu` pero, R. (2001). “Foreword by the secretary-general of UNCTAD”, In Benavides, D. D., & Pe´rez-Ducy, E. (Eds.), Tourism in the least developed countries (p. 3). Madrid: World Tourism Organisatio.
26
[27]. Ruschmann, D. V. M. (2001). Turismo e planejamento sustentável: a proteção do meio ambiente, (7th ed.). Campinas: Papirus.
27
[28]. Schneider, M. R.; Schulze-Bentrop, C.; & Paunescu, M. (2010). “Mapping the institutional capital of high tech firms: A fuzzy-set analysis of capitalist variety and export performance”, Journal of International Business Studies, 41(2), pp: 246-266.
28
[29]. Steinberg, T. (2000). Acts of God: the unnatural history of natural disasters in America, Oxford University Press, New York.
29
[30]. Tsai, H. T.; Tseng, C. J.; Tzeng, S. Y.; & Wu, T. J. (2012). “The impacts of natural hazards on Taiwan’s tourism industry”, Natural hazards, 62(1), pp: 83-91.
30
[31]. Velcea, V. (1997). “Environmental hazards in the Carpathians, în Anglo-Romanian, Proceedings of the Second Liverpool-Bucharest Geography Colloquium”, in: Duncan L. and Dumbrăveanu-Andone D. (eds), Liverpool Hope Press, pp: 175-181.
31
[32]. Wang, S.; Hung, K.; & Huang, W. J. (2019). “Motivations for entrepreneurship in the tourism and hospitality sector: A social cognitive theory perspective”, International Journal of Hospitality Management, 78, pp: 78-88.
32
[33]. Weber, F. (2006). Natural Hazards: increasing challenges for tourism destination, Switzerland: University of Berne.
33
[34]. Wisner, B.; Blaikie, P.; Cannon, T.; & Davis, I. (2004). At Risk: Natural Hazards, People's Vulnerability and Disasters, Routledge, London.
34
[35]. World Travel & Tourism Council (2011) http://www.wttc.org/. Accessed 3 Jul 2011.
35
[36]. Buhalis, D. (2000) “Marketing the competitive destination of the future”, Tour Manag, 21(1):97–116 Central Weather Bureau (CWB) (2011) Typhoons affecting Taiwan: analysis and forecast aids. http://rdc28.cwb.gov.tw/data.php. Accessed 1 Mar 2011.
36