ORIGINAL_ARTICLE
تبیین رابطۀ میان ویژگیهای جمعیتشناختی و ادراک خطر بهمنظور کاهش مخاطرات آتشسوزی (مورد مطالعه: ساختمانهای بلند اداری شهر تهران)
توجه به مسئلۀ فرار افراد در هنگام مخاطرات، از نکات مهم و اساسی در طراحی ساختمانهای بلند است. فرار افراد که به امنیت آنها نیز مربوط میشود، ارتباط مستقیم با ویژگیهای جمعیتشناختی (جنس، سن، اطلاع از وقوع آتشسوزی و آشنایی با علائم خروج) دارد. این تحقیق با هدف اصلی دستیابی به رابطۀ میان مؤلفههای جمعیتشناسی با ادراک خطر افراد گرفتارشده در حریق در ساختمانهای بلند اداری بهمنظور کاهش مخاطرات ناشی از حریق و افزایش امنیت آنها انجام پذیرفت. روش تحقیق از نوع ترکیبی بود و ضریب تعیین (R2) آن از تحلیل نرمافزار SPSS 22، از طریق آزمونهای تی مستقل و آنالیز واریانس بهدست آمد. دامنۀ تحقیق شامل هشت ساختمان بلند اداری در معرض حریق در بین سالهای 1395-1390 در تهران با حجم نمونۀ 245 نفر از افرادی بود که در حریق گرفتار شده یا از آن گریخته بودند. براساس نتایج این تحقیق، مؤلفههای جمعیتشناسی در ارتباط با مؤلفههای ادراک خطر افراد گرفتارشده در حریق دارای سطح معناداری بوده] 05/0[sig ≤ و قابل پیشبینی است. در نهایت مشخص شد که خانمها، افراد 30-20 ساله و افرادی که علائم خروج را کاملاً میشناسند، بیشترین رابطه را با ادراک خطر دارند. همچنین در طبقۀ آتش و کل ساختمان بیشترین رابطه با ادراک خطر متعلق به افرادی بود که سروصدای راهرو سبب اطلاع آنها از آتشسوزی شد. آموزش افراد و شناساندن علائم خروج اعم از تابلوها و صدای آژیر به ساکنان ساختمانهای بلند، سبب ارتقای ادراک خطر و امنیت جسمانی افراد و در نتیجه کاهش مخاطرات آتشسوزی میشود.
https://jhsci.ut.ac.ir/article_66372_228f1c8e196fdb4837f9f0ebebcc29db.pdf
2018-03-21
1
15
10.22059/jhsci.2018.249646.319
ادراک خطر
جمعیتشناختی
ساختمان بلند اداری
مخاطرات آتشسوزی
سید یاسر
موسوی
seyedyasermousavi59@gmail.com
1
گروه معماری، واحد نجفآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجفآباد، ایران
AUTHOR
شهاب
کریمی نیا
shahab.kariminia.57@gmail.com
2
گروه معماری، واحد نجفآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجفآباد، ایران
LEAD_AUTHOR
شیرین
طغیانی
sh_toghiani@yahoo.com
3
گروه شهرسازی ، واحد نجفآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجفآباد، ایران
AUTHOR
1[. دفتر تدوین مقررات ملی (1395). مبحث سوم حفاظت ساختمانها در مقابل حریق. چ دوم، تهران: مرکز تحقیقات راه، مسکن، شهرسازی.
1
]2[. رجبزاده، علیرضا (1394). «چرا دانش مخاطرات؟ (تبیین حقوق و مخاطرات)»، مدیریت مخاطرات محیطی.دورۀ 2،ش1، ص 4-1.
2
]3[. مقیمی، ابراهیم (1394). دانش مخاطرات (برای زندگی با کیفیت بهتر). چ دوم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
3
]4[. ----------- (1395). «چرا دانش مخاطرات (دیدگاهی جدید برای درک مخاطرات)؟»، دورۀ 3، ش 3، ص 197-191.
4
]5[. ----------- (1393). «چرا دانش مخاطرات؟ (1) (تعریف و ضرورت)»، دورۀ 1، ش 1، ص 3-1.
5
[6]. Almejmaj, M; Meacham, B; & Skorinko, J. (2015). “The effects of cultural differences between the west and Saudi Arabia on emergency evacuation—clothing effects on walking speed”. Fire and Materials, 1099-1018, 39(4), pp.353-370, doi:10.1002/fam.2227.
6
[7].Bryant, P; & Giachritsis, C. (2014). “The GETAWAY Project–Improving Passenger Evacuation Techniques in Railway Stations (and Other Transport Hubs)”, Traffic Safety, 1119307856, pp.347-365, doi:10.1002/9781119307853.ch22.
7
[8].Galea, E; Xie, H., Deere, S; Cooney, D; & Filippidis, L. (2017). “An international survey and full‐scale evacuation trial demonstrating the effectiveness of the active dynamic signage system concept”, Fire and Materials, 1099-1018, 41(5), pp.493-513, doi:10.1002/fam.2414.
8
[9].Galea, E. R;; Xie, H; & Lawrence, P. J. (2014). “Experimental and survey studies on the effectiveness of dynamic signage systems”, Fire Safety Science, 1817-4299, 11, pp.1129-1143, doi:10.3801/IAFSS.FSS.11-1129.
9
[10].Gorbil, G; & Gelenbe, E. (2013). “Disruption tolerant communications for large scale emergency evacuation”, Pervasive Computing and Communications Workshops (PERCOM Workshops), 146735077X, pp.540-546, doi:10.1109/PerComW.2013.6529555.
10
[11].Gotham, K. F; Campanella, R; Lauve‐Moon, K; & Powers, B. (2018). “Hazard experience, geophysical vulnerability, and flood risk perceptions in a postdisaster city, the case of New Orleans”, Risk Analysis,1539-6924,38(2), pp.345-356, doi:10.1111/risa.12830.
11
[12].Hackman, C. L; & Knowlden, A. P. (2014). “Theory of reasoned action and theory of planned behavior-based dietary interventions in adolescents and young adults: a systematic review”, Adolescent health, medicine and therapeutics, 1179-318X, 5, pp.101-114, doi:10.2147/AHMT.S56207.
12
[13].Heath, R. L; Lee, J; Palenchar, M. J., & Lemon, L. L. (2017). “Risk communication emergency response preparedness: contextual assessment of the protective action decision model”, Risk Analysis, 1539-6924,38(2), pp. 333–344, doi:10.1111/risa.12845.
13
[14].Kinateder, M. T; Kuligowski, E. D; Reneke, P. A; & Peacock, R. D. (2014). “A review of risk perception in building fire evacuation”, National Institute of Standards and Technology,1840, pp.1-42,doi:10.6028/NIST.TN.1840.
14
[15].Kinateder, M. T; Kuligowski, E. D; Reneke, P. A; & Peacock, R. D. (2015). Risk perception in fire evacuation behavior revisited: definitions, related concepts, and empirical evidence. Fire science reviews, 2193-0414, 4(1), pp. 1-26, doi:10.1186/s40038-014-0005-z.
15
[16].Kinateder, M. T; Omori, H; & Kuligowski, E. D. (2014). “The use of elevators for evacuation in fire emergencies in international buildings”, US Department of Commerce, National Institute of Standards and Technology, 1825, pp.1-25, doi:10.6028/NIST.TN.1825.
16
[17].Kuligowski, E. (2013). “Predicting human behavior during fires”, Fire Technology, 0015-2684, 49(1),pp.101-120, doi:10.1007/s10694-011-0245-6.
17
[18].Kuligowski, E. D. (2016). “Human behavior in fire”, SFPE Handbook of Fire Protection Engineering , 978-1-4939-2565-0,pp.2070-2114, doi:10.1007/978-1-4939-2565-0_58.
18
[19].McLaughlin, A. C; & Mayhorn, C. B. (2014). “Designing effective risk communications for older adults”, Safety science, 0925-7535,61, pp.59-65, doi:10.1016/j.ssci.2012.05.002.
19
[20].Morales, A; Alcarria, R; Martin, D; & Robles, T. (2014).” Enhancing evacuation plans with a situation awareness system based on end-user knowledge provision”, Sensors, 14(6), pp.11153-11178, doi:10.3390/s140611153.
20
[21].Niemela, P; & Kim, S. (2014). “Maslow’s Hierarchy of Needs”, Encyclopedia of Quality of Life and Well-Being Research, 9400707525, pp.3843-3846, doi:10.1007/978-94-007-0753-5_1737.
21
[22].Norazahar, N; Khan, F; Veitch, B; & MacKinnon, S. (2014). “Human and organizational factors assessment of the evacuation operation of BP Deepwater Horizon accident”, Safety science, 0925-7535, 70,pp.41-49, doi:10.1016/j.ssci.2014.05.002.
22
[23].Notebaert, L; Masschelein, S; Wright, B., & MacLeod, C. (2016). “To risk or not to risk: Anxiety and the calibration between risk perception and danger mitigation”, Journal of experimental psychology: learning, memory, and cognition, 1939-1285, 42(6), 985, doi:10.1037/xlm0000210.
23
[24].Olander, J; Ronchi, E; Lovreglio, R; & Nilsson, D. (2017). “Dissuasive exit signage for building fire evacuation”, Applied ergonomics, 0003-6870, 59, pp.84-93,doi:10.1016/j.apergo.2016.08.029.
24
[25].Onorati, T; Malizia, A; Díaz, P; & Aedo, I. (2014). “Modeling an ontology on accessible evacuation routes for emergencies”, Expert Systems with Applications,0957-4174,41(16),7124-134,doi:10.1016/j.eswa.2014.05.039.
25
[26].Ronchi, E; Fridolf, K; Frantzich, H; Nilsson, D; Walter, A. L; & Modig, H. (2017). “A tunnel evacuation experiment on movement speed and exit choice in smoke”, Fire Safety Journal. 0379-7112,pp.1-11, doi:10.1016/j.firesaf.2017.06.002.
26
[27].Ronchi, E; & Nilsson, D. (2013). “Fire evacuation in high-rise buildings: a review of human behaviour and modelling research”, Fire science reviews, 2193-0414, 2(1), pp.1-21, doi:10.1186/2193-0414-2-7.
27
[28].Ronchi, E; & Nilsson, D. (2015). “A Virtual Reality experiment on the design of flashing lights at emergency exit portals for road tunnel evacuations”, Department of Fire Safety Engineering,Lund University, 1572-8099,3180,pp.1-31, doi:10.1007/s10694-015-0462-5.
28
[29].Rother, F. C; Rebello, W. F; Healy, M. J; Silva, M. M; Cabral, P. A; Vital, H. C; & Andrade, E. R. (2016). “Radiological Risk Assessment by convergence methodology model in RDD scenarios”, Risk Analysis, 1539-6924, 36(11), pp.2039-2046. doi:10.1111/risa.12557.
29
[30].Ryu, Y; & Kim, S. (2015). “Testing the heuristic/systematic information-processing model (HSM) on the perception of risk after the Fukushima nuclear accidents”, Journal of Risk Research, 1366-9877, 18(7),pp.840-859,doi:1013669877/2014/910694/1080.
30
[31].Tancogne-Dejean, M; & Laclémence, P. (2016). “Fire risk perception and building evacuation by vulnerable persons: points of view of laypersons, fire victims and experts”, Fire Safety Journal,0379-7112, pp.80,9-19, doi:10.1016/j.firesaf.201511/009.
31
[32].Trumbo, C; Meyer, M. A; Marlatt, H; Peek, L; & Morrissey, B. (2014). “An assessment of change in risk perception and optimistic bias for hurricanes among Gulf Coast residents”, Risk Analysis, 1539-6924, 34(6), pp.1013-1024, doi:10.1111/risa.12149.
32
[33].Urata, J; & Pel, A. J. (2017). “People's risk recognition preceding evacuation and its role in demand modeling and planning”, Risk Analysis, 1539-6924, pp.1-17, doi:10.1111/risa.12931.
33
[34].Wachinger, G; Renn, O; Begg, C; & Kuhlicke, C. (2013). “The risk perception paradox—implications for governance and communication of natural hazards”, Risk Analysis, 1539-6924, 33(6), pp.1049-1065, doi:10.1111/j.1539-6924.2012.01942.
34
[35].Wilson, F; Gott, M; & Ingleton, C. (2013). “Perceived risks around choice and decision making at end-of-life: a literature review”, Palliative medicine, 0269-2163, 27(1), pp.38-53, doi:10.1177/0269216311424632.
35
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسه و تحلیل جغرافیایی خطر آبگرفتگی در معابر شهری (مورد مطالعه: معابر مناطق چهارگانۀ شهر کرمان)
شهر، فضای جغرافیایی پیچیدهای است که همۀ اجزای آن بهصورت سامانمند در ارتباط نزدیک با یکدیگر عمل میکنند؛ چنانکه اختلال در هر یک از اجزای این سیستم سبب اشکال در کل آن میشود. علاوهبر آن، با تغییرات جهانی در وضعیت آبوهوا و گسترش فرایند شهری شدن، فراوانی و شدت بحرانهای طبیعی و خسارات ناشی از آن، بهطور چشمگیری روند افزایشی یافته است. آبگرفتگی معابر، یکی از بحرانهای طبیعی در بسیاری از شهرهای امروزی ایران است که بهعلت شدت آن و زمان کم برای واکنش، چالشهای زیادی را ایجاد کرده است. اولویتبندی مناطق مختلف حوضههای آبخیز شهری به لحاظ حد آسیبپذیری آبگرفتگی به هدفمندتر شدن طرحهای شهری و اثربخشی مؤثر آنها در توسعۀ پایدار شهری کمک خواهد کرد. در این پژوهش با استفاده از مدل AHPFuzzy مبتنی بر تحلیل آماری، شاخصهای جغرافیایی (جوّی، طبیعی و انسانیِ) مؤثر بر کموکیف آبگرفتگی معابر در مناطق چهارگانۀ شهر کرمان در طول سالهای 1391 تا 1395 شناسایی شد. دادههای شرایط جوّی مانند بارش از ادارۀ کل هواشناسی استان کرمان و دادههای عوامل محیطی و انسانی مانند شیب و شکل آبراههها از مرکز آمار و اطلاعات شهرداری کرمان تهیه شد. بخش دیگری از اطلاعات مربوط به نظر کارشناسان، با پرسشنامه گردآوری شد. سپس با استفاده از ArcCN-Runof در محیط ArcGIS. نقشههای خطر رواناب در مناطق چهارگانۀ شهر ترسیم و در نهایت بهشکل تحلیلی- توصیفی با هم مقایسه شد. نقشۀ پراکنش فضایی ارتفاع رواناب زیرحوضهها و تعیین آبگرفتگی معابر در سطح مناطق مختلف شهر کرمان نشان داد که منطقۀ 3 بیشترین خطر آبگرفتگی معابر را در سطح شهر دارد.
https://jhsci.ut.ac.ir/article_66373_08fa679bd4272ddb31b15a6fa3afb87f.pdf
2018-03-21
17
34
10.22059/jhsci.2018.249506.317
آبگرفتگی
حوضۀ آبخیز شهری
شهر کرمان
مدل تحلیل سلسلهمراتب فازی
صادق
کریمی
karimi.s.climatologist@uk.ac.ir
1
استادیار آبوهواشناسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
LEAD_AUTHOR
حسین
غضنفرپور
ma1380@uk.ac.ir
2
دانشیار جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
AUTHOR
نجمه
علیمرادی پور
alimoradipour@yahoo.com
3
کارشناس ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
AUTHOR
1[. اصغریمقدم، محمدرضا (1378). جغرافیای طبیعی شهر 2 (هیدرولوژی و سیلخیزی شهر)، تهران: انتشارات مسعی.
1
]2[. افشاریآزاد، محمدرضا؛ و پورکی، هاله (1390). «برآورد رواناب سطحی شهر رشت (مطالعۀ موردی: خیابان شهید قلیپور تا فلکۀ یخسازی)»، فصلنامۀ فضای جغرافیایی، سال 12، ش 37، ص 140-121.
2
]3[. خلیقی سیگاوردی، شهرام؛ و ثقفیان، بهرام (1384). «بررسی اثر تغییر کاربری اراضی بر سیلخیزی با مدل NRCS (مطالعۀ موردی: حوضۀ آبخیز باراندوزچای در آذربایجان غربی)»، مجلۀ منابع طبیعی ایران. ش 58. ص 742-733.
3
]4[. دوزالی، احسان؛ (1391). بررسی روشهای توسعۀ کماثر بر روانابهای شهری. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی.
4
]5[. رادمهر، احمد؛ و عراقینژاد، شهاب؛ (1395). «مدیریت بهینۀ رواناب شهری با بهرهگیری از روش تصمیمگیری چندمعیارۀ مکانی»، نشریۀ علمی مهندسی عمران و محیط زیست، دورۀ 48، ش 3، ص 240-227.
5
]6[. رشیدپور، مصطفی؛ یلیمانی، کریم؛ شاهدی، کاکا؛ و کریمی، ولیالله (1396). «شبیهسازی سیلاب در شبکۀ زهکشی رواناب سطحی (مطالعۀ موردی: حوزۀ آبخیز شهری شاهزاده رودخانۀ بابلسر مازندران)»، پژوهشنامۀ مدیریت حوزۀ آبخیز، سال 8، ش 15، ص 223-213.
6
]7[. سلاجقه، علی؛ فروتن، الهام؛ مهدوی، محمد؛ احمدی، حسن؛ شریفی، فرود؛ و ملکمحمدی، بهرام؛ (1391). «برآورد رواناب در حوضههای آبخیز شهری با استفاده از مدلهای تحلیلی (مطالعۀ موردی: بخشی از منطقه ۲۲ شهر تهران)»، نشریۀ آب و فاضلاب، دورۀ 23، ش 81، ص 56-47.
7
]8[. علیزاده، امین (1380). اصول هیدرولوژی کاربردی. چ سیزدهم، مشهد: انتشارات دانشگاه امام رضا (ع).
8
]9[. محمدی، مجتبی؛ خزایی موغانی، سولماز؛ و بردیشیخ، واحد؛ (1389). «کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) جهت برآورد ارتفاع رواناب با استفاده از روش شمارۀ منحنی». تهران: همایش ژئوماتیک. COI: Geo89_026.
9
]10[. مقدم، مانی (1391). تعیین پارامترهای انعطافپذیری برای مدیریت پایدار ریسک در شبکههای زهکشی شهری. پایاننامۀ کارشناسی ارشد، مهندسی عمران (هیدرولیک)، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی.
10
]11[. مقیمی، ابراهیم (1394). دانش مخاطرات (برای زندگی با کیفیت بهتر). تهران: مؤسسۀ چاپ و انتشارات دانشگاه تهران.
11
]12[. ملائکهپور شوشتری، سید محمدمهدی (1391). مدل بررسی اثرات تغییر اقلیم بر مدیریت بههمپیوستۀ سیلاب شهری. پایاننامۀ کارشناسی ارشد، مهندسی عمران (هیدرولیک)، تهران: دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی.
12
]13[. یعقوبزاده، مصطفی؛ اکبرپور، ابوالفضل؛ بارانی، غلامعباس؛ و اعتباری، بهروز (1388). «ارزیابی روش شمارۀ منحنی رواناب بهکمک سنجش از دور و مدل HEC_HMS (مطالعۀ موردی: حوضۀ آبخیز منصورآباد بیرجند)»، نشریۀ تحقیقات حمایت و حفاظت جنگلها و مراتع ایران، سال 7، ش 2، ص 89-73.
13
[14]. Chen, J.; & Adamas, B. (2007). “Development of analytical models for estimation of urban stormwater runoff”, Journal of Hydrology, 336, pp: 458-469. doi.org/10.1016/j.jhydrol.2007.01.023.
14
[15]. Cheng, X.T. (2010). “Urban water disasters and strategy of comprehensive control of water disaster”, Journal of Catastroph, 25, pp: 10-15. doi.org/j. Catastroph.2010.
15
[16]. Coffman, L. (1999). Low-impact development design strategies, an integrated design approach, Department of environmental resources, Washington D.C: U.S. Environmental Protection Agency. 841b66663.
16
[17]. Drayton, R.S.; Wild, B.M.; & Haris, J.H. (1992). “Geogra-phical Information System approach to distributed modeling”, In: Terrian Analysis and Distributed Modeling in Hydrology, Ed. K.J. Beven, I. D. Moore, John wiley & Sons, UK.
17
[18]. Foody, G.M. (1992). “On the compensation for chance agreement in Image classification accuracy assessment”, Photogrammeteric Engineering and Remote Sensing, 58, pp: 1459-1460. Doi.0099-1112/92/5810-1459.
18
[19]. Huong, H.T.L.; & Pathirana, A. (2013). “Urbanization and climate change impacts on future Urban Flooding in Can Tho city, Vietnam”. Hydrology and Earth System Sciences, 17, pp: 379-394. doi:10.5194/hess-17-379-2013.
19
[20]. James, D.M.; Kim, H.; Kjeldsen, T.R.; Packman, J.; Grebby, S.; & Dearden, R. (2014). Assessing the impact of urbanization on storm runoff in a peri-urban catchment using historical change in impervious cover, Journal of Hydrology, 515, pp: 59–70. doi.org/10.1016/j.jhydrol.2014.04.011.
20
[21]. Kumar, S.; Ranta, M.J.; Praveen, T.V.; & Kumar, V. (2010). “Analysis of the Run off for Watershed Using SCS-CN Method and Geographic Information Systems”, International Journal of Engineering Science and Technology, 2, pp: 3947-3654. doi.org/10.1016/j.jestch.2010.
21
[22]. Schmitt, T.; Thomas, M.; & Ettrich, N. (2004). “Analysis and modeling of flooding in urban drainage system”, Journal of Hydrology, 299, pp: 300-311. doi.org/10.1016/j.jhydrol.2004.
22
[23]. Smith, M.B. (2006). “Comment on Analysis and modeling of flooding in urban drainage systems”, Journal of Hydrology, 317(3), pp: 355-363. DOI:10.1016/j.jhydrol.2005.05.027.
23
[24]. Wang, S.; Shaozhong, K.; Lu, Z.; & Fusheng, L. (2008). “Modeling hydrological response to diffrenet land use and climate change scenarios in the zamu river basin of northwest China”, Journal Hydrological Processes, 14, pp: 2502-2510. DOI.10.1002/hyp.6846.
24
ORIGINAL_ARTICLE
شناسایی مکان، زمان فعالیت و شدت منبع آلایندۀ نامشخص در رودخانه
در سالهای اخیر، با افزایش جمعیت و توسعۀ روزافزون صنعت، بیشتر منابع آب جهان، اعم از رودخانهها، دریاچهها و آبهای زیرزمینی آلوده شدهاند؛ این امر سبب ایجاد مسائل و مشکلات بهداشتی چشمگیری برای انسان و سایر موجودات زنده شده است. در صورت ادامۀ این وضعیت، بشر با بحران کمبود آب و مخاطرات جبرانناپذیر مواجه خواهد شد. کنترل پیوستۀ منبع آلاینده، سبب جلوگیری از آلودگی آب میشود. با اجرای اقداماتی پیش از وقوع با هدف کاهش مخاطرات محیطی، میتوان هزینههای تحمیلشده را بهشدت کاهش داد و بحران را مدیریت کرد. مهمترین راه حفظ کیفیت منابع آب و کنترل آن، تدوین قوانین و استانداردهای مناسب و سختگیرانه و برنامهریزی برای اجرای صحیح آن است. کیفیت آب رودخانهها باید بهصورت مستمر پایش شود، چراکه برخی صنایع بهدلیل وجود محدودیتها، اغلب بهصورت نامحسوس و ناگهانی آلایندهای با غلظت زیاد را وارد رودخانه میکنند. تعیین زمان و مکان آلایندهای که در گذشته رها شده است، میتواند در محافظت از رودخانهها بسیار کمککننده باشد. هدف اصلی این تحقیق، شناسایی مکان منبع آلاینده در رودخانه بدون داشتن هیچگونه اطلاعات پیشینی از منبع در چارچوب کاملاً ریاضی است. مزیت مدل بازگشتی ارائهشده آن است که تنها با برداشت منحنی غلظت-زمان از دو نقطۀ بالادست و پاییندست منبع آلاینده، میتوان مکان منبع را با بیشترین دقت بهدست آورد. پس از بهدست آوردن مکان منبع، شدت منبع آلاینده بازیابی میشود. این تحقیق، ضریبهای جریان خطا را بررسی کرده است تا خطای حاصل در نتایج شناسایی مکان و بازیابی شدت منبع آلاینده مشاهده شود. نتیجه نشان داد که این مدل به خطای ضریبها حساس نیست. صحتسنجی بین حالت دقیق و نتایج حاصل از مدل معکوس با دقت مناسبی قابل قبول بود.
https://jhsci.ut.ac.ir/article_66444_2335d80c0553b76513761e12fecd431e.pdf
2018-03-21
35
52
10.22059/jhsci.2018.248316.310
بازیابی شدت منبع آلایندۀ نقطهای
حل معکوس
شناسایی مکان منبع آلایندۀ نقطهای
کنترل منبع آلاینده
اکرم
دهمردان
akram.dahmardan@modares.ac.ir
1
دانشجوی کارشناسی ارشد سازههای آبی، دانشگاه تربیت مدرس
AUTHOR
مهدی
مظاهری
m.mazaheri@modares.ac.ir
2
استادیار گروه سازههای آبی، دانشگاه تربیت مدرس
LEAD_AUTHOR
جمال
محمدولی سامانی
samani_j@modares.ac.ir
3
استاد گروه سازههای آبی، دانشگاه تربیت مدرس
AUTHOR
[1]. قانع، علیرضا؛ مظاهری، مهدی؛ و محمدولی سامانی، جمال. (1395). «کاربرد مدل احتمال برگشتی در ردیابی منابع آلاینده در رودخانه در شرایط وجود جریان غیریکنواخت»، محیطشناسی،(42:2)، 410-397. 10.22059/JES.2016.58742
1
[2]. قانع، علیرضا؛ مظاهری، مهدی؛ و محمدولی سامانی، جمال. (1396). «ردیابی مکان و زمان رهاسازی آلاینده در رودخانه براساس مدل ترکیبی آنالیز الحاقی و بهینهسازی»، مهندسی عمران شریف، (33.2:3.2)، 104-95. 10.24200/J30.2017.20111
2
[3]. Aster, R.C.; Borchers, B.; & Thurber, C.H. (2005). Parameter Estimation and Inverse Problems. San Diego, Elsevier Academic Press. ISBN: 9780123850492.
3
[4]. Atmadja, J.; & Bagtezoglou, A.C. (2001). “pollution source identification in heterogeneous porous media”, Water Resources Reasearch, 37(8): 2113-2125.doi: 10.1029/2001WR000223 .
4
[5]. Bagtzoglou, A.C.; & Atmadja, J. (2003). “Marching-jury backward beam equation and quasi-reversibility methods for hydrologic inversion: Application to contaminant plume spatial distribution recovery”, Water Resources Research, 39(2). doi: 10.1029/2001WR001021
5
[6]. Chapra, S.C. (1997). Surface water-quality modeling, Vol. 1, McGraw-Hill New York. ISBN: 0070113645.
6
[7]. Cheng, W.P. & Jia, Y. (2010). “Identification of contaminant point source in surface waters based on backward location probability density function method”, Advances in Water Resources, 33(4): 397-410. doi: 10.1016/j.advwatres.2010.01.004.
7
[8]. Colaco, M.J.; Orlanda, H.R.B.; & Dulikravich, G.S. (2006). “Inverse and optimization problems in heat transfer”, Journal of Brazilian Society of Meachanical Sciences and Engineering, vol. 28, no .1, pp. 1-24. doi: 10.1590/S1678-58782006000100001.
8
[9]. El Badia, A.; Ha-Duong, T.; & Hamdi, A. (2005). “Identification of a point source in a linear advection–dispersion–reaction equation: application to a pollution source problem”, Inverse Problems, 21 (2005) 1-17. doi: 10.1088/0266-5611/21/3/020.
9
[10]. Ghane, A.; Mazaheri, M.; & Mohammad Vali Samani, J. (2016). Location and release time identification of pollution point source in river networks based on the Backward Probability Method. J Environ Manage, (180)164-171. doi: 10.1016/j.jenvman.2016.05.015.
10
[11]. Hamdi, A. (2009). “The recovery of a time-dependent point source in a linear transport equation: application to surface water pollution”, Inverse Problems, 25(7): 075006. doi: 10.1088/0266-5611/25/7/075006.
11
[12]. Hamdi, A.; & Mahfoudhi, I. (2013). “Inverse source problem in a one-dimensional evolution linear transport equation with spatially varying coefficients: application to surface water pollution”, Inverse Problems in Science and Engineering, 21(6): 1007-1031. doi: 10.1080/17415977.2013.764871.
12
[13]. Hamdi, A.; Mahfoudhi, I.; & Rejaiba, A. (2015). “Identification of time active limit with lower and upper bounds of total amount loaded by unknown sources in 2D transport equations”, Journal of Engineering Mathematics, 97(1): 101-117. doi: 10.1007/s10665-015-9799-5.
13
[14]. Hamdi, A. (2012). “Inverse source problem in a 2D linear evolution transport equation: detection of pollution source”, Inverse Problems in Science and Engineering, 20(3): 401-421. doi: 10.1080/17415977.2011.637207.
14
[15]. Hansen, P.C., (1997). Rank-Deficient and Discrete Ill-Posed Problems: Numerical Aspects of Linear Inversion, Philadelphia: Siam.
15
[16]. Ling, L.; Yamamoto, M.; Hon Y. C.; & Takeuchi, T. (2006). “Identification of source locations in two-dimensional heat equations”, Inverse Problems in Science and Engineering, 22(4): 591-608. doi: 10.1088/0266-5611/22/4/011.
16
[17]. Michalak, A.M.; & Kitanidis, P.k. (2004). “Estimation ofhistorical groundwater contaminant distribution using the adjont state method applied to geostatistical inverse modeling”, Water Resources Research, Vol. 40, W08302. doi: 10.1029/2004WR003214.
17
[18]. Milnes, E.; & perrochet, P. (2007). “Simultaneous identification of a single pollution point source location and contamination time under known flow field conditions”, Advances in Water Resources, 30(12): 2439-2446. doi: 10.1016/j.advwatres.2007.05.013.
18
[19]. Mazaheri, M.; Mohammad Vali Samani, J.; & Samani, H.M.V. (2015). “Mathematical Model for Pollution Source Identification in Rivers”, Environmental Forensics, 16(4): 310-321. doi: 10.1080/15275922.2015.1059391.
19
[20]. Neupauer, R.M .; Borchers, B.; & Wilson J.L. (2000). “Comparison of inverse methods for reconstructing the release history of a groundwater contamination source”, Water Resources Research, vol. 36, no. 9, pp. 2469-2475. doi: 10.1029/2000WR900176.
20
[21]. Neupauer, R.M.; & Wilson J.L. (2005). “Backward probability model using multiple observations of contamination to identify groundwater contamination sources at the Massachusetts Military Reservation”, Water Resources Research, vol. 41, W02015.doi: 10.1029/2003WR002974.
21
[22]. Polyanin, A.D. (2001). Handbook of Linear Partial Differential Equations for Engineers and Scientists. Florida: Chapman & Hall/CRC.ISBN: 9781466581456.
22
[23]. Tikhonov, A.N.; & Arsenin, V.Y. (1977). Solutions of Ill-Posed Problem, Washington, D.C: Winston & Sons. doi: 10.1137/1021044.
23
[24]. Wang, Z.; & Liu, J. (2008). Identification of the pollution source from one-dimensional parabolic equation models. Applied Mathamatics and Computation, In press. doi: 10.1016/j.amc.2008.03.014.
24
[25]. Wang, Z.; & Liu, J. (2012). “Identification of the pollution source from one-dimensional parabolic equation models”, Applied Mathematics and Computation 219(8), 3403-3413. doi:
25
10.1016/j.amc.2008.03.014.
26
[26]. Zhang, T.; & Chen, Q. (2007). “Identification of contaminant sources in enclosed spacey by a single sensor”, Indoor Air, 17(6), 439-449. doi: 10.1111/j.1600-0668.2007.00489.x.
27
ORIGINAL_ARTICLE
رویآوری مؤمنانه به خداوند در پاسخ به مخاطرۀ وجودی
آدمیان در زندگی خود با بحرانهای محیطی و غیرمحیطی بسیاری مواجهاند؛ مسائل درونی، وجودی و عاطفی جزو مخاطرات غیرمحیطی است. چنین مخاطراتی از عوامل اساسی رنج بهشمار میروند؛ روانشناسان، فیلسوفان و عارفان به این مسائل میپردازند و پاسخهای متعددی نیز برای رهایی از آنها در پیش مینهند. مولانا عارف مسلمان و کییر کگور متأله مسیحی، هر دو در تأملات دقیق خود، به بحران درونی و وجودی انسان پرداختهاند و درصدد ارائۀ چارهای برای آن برآمدهاند که با توجه به اهمیت مسئله، بررسی آن مهم مینماید. در این مقاله در پی تبیین دیدگاه آنها در خصوص ماهیت مخاطرۀ وجودی انسان بودهایم و راهی را که برای مقابله با این بحران بنیادین تدارک دیدهاند، تحلیل کردهایم. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی با رویکرد مقایسهای است. به این صورت که ابتدا ماهیت بحران وجودی از دیدگاه هر دو اندیشمند را بررسی و سپس راهکار آنها برای رهایی از آن را تحلیل کردهایم و در خصوص هر یک از این دو موضوع، به نقاط اشتراک و افتراق نیز توجه نشان دادهایم. این بررسی نشان میدهد که مولانا و کییر کگور مخاطرۀ اصلی انسان را دوری روح انسان از ساحت نامتناهی دانسته و تنها امکان رهایی را رویآوری صحیح به خداوند تلقی کردهاند. همچنین هر دو اندیشمند، بحثهایی را به بیان اقسام رویآوری به خداوند اختصاص داده و با نقد دیدگاههای نابسنده، در نهایت رویآوری صحیح را ایمانی شورمندانه، فردگرا، انفسی و قمارگونه تعریف کردهاند. در طول تحقیق، اشاراتی نیز به دیدگاه این دو متفکر دربارۀ مخاطرات محیطی شده است که (بهخصوص در نگاه مولوی) از نظر علّی، ارتباط تنگاتنگی با بحث منشأ مخاطرۀ وجودی دارد.
https://jhsci.ut.ac.ir/article_66445_cbc10aca7af71f8dc1e565d3925df86d.pdf
2018-03-21
53
66
10.22059/jhsci.2018.250713.326
ایمان
خدا
کییرکگور
مخاطرات وجودی و محیطی
مولوی
حسین
صابری ورزنه
h_saberi_v@ut.ac.ir
1
استادیار دانشگاه تهران
LEAD_AUTHOR
قربان
علمی
gelmi@ut.ac.ir
2
دانشیار دانشگاه تهران
AUTHOR
[1]. کتاب مقدس: عهد عتیق (1394). ترجمۀ پیروز سیار، تهران: هرمس.
1
[2]. آدامز، رابرت مری هیوز (1386). «ادلۀ کرگگور بر ضد استدلال آفاقی در دین»، ترجمۀ مصطفی ملکیان، در: سیری در سپهر جان، تهران: نگاه معاصر.
2
[3]. اکبری، رضا (1384). ایمانگروی، تهران: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
3
[4]. اندرسون، سوزان لی (1385). فلسفۀ کییر کگور، ترجمۀ خشایار دیهیمی، تهران: طرح نو.
4
[5]. ایزوتسو، توشیهیکو (1380). مفهوم ایمان در کلام اسلامی، ترجمۀ زهرا پورسینا، تهران: سروش.
5
[6]. زرینکوب، عبدالحسین (1378). جستجو در تصوف ایران، تهران: امیرکبیر.
6
[7]. ژیلسون، اتین (1385). هستی در اندیشۀ فیلسوفان، ترجمۀ حمید طالبزاده، تهران: حکمت.
7
[8]. سارتر، ژان پل (1386). اگزیستانسیالیسم و اصالت بشر، ترجمۀ مصطفی رحیمی، تهران: نیلوفر.
8
[9]. سروش، عبدالکریم (1386). قمار عاشقانه، تهران: صراط.
9
[10]. شمس تبریزی، محمدبنعلی (1384). مقالات شمس، تهران: دنیای کتاب.
10
[11]. غزالی، محمد (1392). تهافت الفلاسفه، بیروت: دارالمعارف.
11
[12]. غنی، قاسم (1386). تاریخ تصوف در اسلام، ج 2 و 3، تهران: زوار.
12
[13]. فروزانفر، بدیعالزمان (1381). احادیث و قصص مثنوی، تنظیم حسین داوودی، تهران: امیرکبیر.
13
[14]. کاپلستون، فردریک (1382). از فیشته تا نیچه، ج 7، ترجمۀ داریوش آشوری، تهران: علمی و فرهنگی.
14
[15]. کییر کگور، سورن (1378). بیماری به سوی مرگ، ترجمۀ رویا منجم، تهران: پرسش.
15
[16]. کییر کگور، سورن (1386آ). «انفسی بودن حقیقت است»، ترجمۀ مصطفی ملکیان، در: سیری در سپهر جان، ص 48- 19، تهران: نگاه معاصر.
16
[17]. کییر کگور، سورن (1386ب). ترس و لرز، ترجمۀ عبدالکریم رشیدیان، تهران: نشر نی.
17
[18]. مجتهد شبستری، محمد (1384). ایمان و آزادی، تهران: طرح نو.
18
[19]. مقیمی، ابراهیم (1394). مخاطره شناسی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
19
[20]. مقیمی، ابراهیم (1396). «چرا دانش مخاطرات (مخاطرهشناسی امری فطری است)؟»، مدیریت مخاطرات محیطی (دانش مخاطرات سابق)، دورۀ 4، ش 1 بهار، ص 7-1.
20
[21]. مولوی، جلالالدین (1378). مثنوی معنوی، به تصحیح و پیشگفتار عبدالکریم سروش، تهران: علمی و فرهنگی.
21
[22]. مولوی، جلالالدین (1384). فیه ما فیه، با تصحیحات فروزانفر، تهران: امیرکبیر.
22
[23]. مولوی، جلالالدین (1384). کلیات شمس تبریز، تصحیح فروزانفر و مقدمۀ اردوان بیاتی، تهران: دوستان.
23
[24]. ورنو، روژه؛ و وال، ژان (1372). نگاهی به پدیدارشناسی و فلسفههای هست بودن، ترجمه یحیی مهدوی، تهران: خوارزمی.
24
[25]. Carlisle, Clare (2006). Kierkegaard: A Guide for the Perplexed, New York.
25
[26]. Evans, Stephen (2006). Kierkegaard on faith and self: collected essays, New York.
26
[27]. Kierkegaard, Soren (1959). either/or, vol I . trans by David F. Swenson and Lillian Marvin Swenson, Doubleday & company.
27
[28]. ---------------------- (1980). The Sickness Unto Death, trans by Howard Hong & Edna Hong, Princeton University Press.
28
[29]. ---------------------- (1980). The Concept of Anxiety, trans by Reidar Thomte, Princeton University Press.
29
[30]. Mckinnon, Alstair (1998). “Kierkegaard, Paradox and Irrationalism”, in Essays in Kierkegaard, edited by J. Gill, Michigan (ISBN: 8087-0724-8), pp 102-112.
30
[31]. Murphy, Arthure (1998). “On Kierkegaard’s Claim That ‘Truth is Subjectivity”, in Essays in Kierkegaard, edited by J. Gill, Michigan (ISBN: 8087-0724-8)pp 94-101.
31
[32]. Pickar, C. H; Jonsen, A. R; & Meagher, P. K (2006). “Faith”, in Encyclopedia of New Catholic Encyclopedia, Vol 5, pp 589-603.
32
[33]. Pope, Hugh; & Loughlin, J. F. (1913). “Faith”, in The Catholic Encyclopedia, Vol 5, pp 752-766.
33
[34]. Westphal, Merold (1998). “Kierkegaard and Hegel”, in The Cambridge companion to Kierkegaard, edited by Alastair Hannay, Cambridge (ISBN: 0-521-47151-6), pp 101-124.
34
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیلی بر تابآوری سکونتگاههای روستایی با تأکید بر زلزله (مطالعۀ موردی: دهستان حومۀ شهرستان لامرد)
وقوع مخاطرات طبیعی از جمله سیل و زلزله در سکونتگاههای انسانی آسیبهای جبرانناپذیری در پی دارد. از اینرو در زمینۀ کاهش تأثیرات آن، توجه به رویکرد تابآوری مطرح شده است. پژوهش حاضر در پی سنجش و ارزیابی تابآوری سکونتگاههای روستایی دهستان حومۀ شهرستان لامرد است. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات به دو صورت اسنادی و میدانی (پرسشنامه) جمعآوری شد. جامعۀ آماری پژوهش، روستاهای واقع در دهستان حومۀ شهرستان لامرد بود. 14 روستای دارای 20 خانوار و بیشتر بهعنوان نمونه انتخاب شد و براساس روش کوکران، 355 سرپرست تعیین و به شیوۀ تصادفی ساده به تعداد خانوارهای روستایی توزیع و تکمیل شد. یافتههای آزمون تی تکنمونهای، نشاندهندۀ تابآوری کم روستاهای تحت پژوهش است، بهگونهای که شاخص اجتماعی با میانگین 08/3 در بیشترین حد قرار دارد و شاخصهای اقتصادی، زیرساختی و مدیریتی- نهادی به ترتیب پایینتر از حد میانگین آزمون (عدد 3) قرار دارند. در مرحلۀ بعد با استفاده از مدل تحلیل مسیر به بررسی تأثیر هر یک از شاخصهای چهارگانه بر تابآوری سکونتگاهها پرداخته شد و مشخص شد که شاخصهای اقتصادی و مدیریتی- نهادی بهترتیب با داشتن ضریب 361/0 و 282/0 بیشترین و کمترین ضریب تأثیر را در میزان تابآوری سکونتگاههای روستایی دارند. در پایان پژوهش بهمنظور تابآور کردن روستاها، راهبردهای راهگشا متناسب با یافتههای پژوهش ارائه شد.
https://jhsci.ut.ac.ir/article_66446_68f1654eaf56155afa3a38155fa3962b.pdf
2018-03-21
67
83
10.22059/jhsci.2018.251995.334
تابآوری
زلزله
شهرستان لامرد
مخاطرات طبیعی
فاضل
حاجی زاده
sayf737@gmail.com
1
کارشناس ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
LEAD_AUTHOR
مصطفی
ایستگلدی
m.istgaldii62@gmail.com
2
استادیار جغرافیا و برنامهریزی شهری دانشگاه زابل، زابل، ایران
AUTHOR
[1]. ابراهیمزاده، عیسی؛ و کاظمیزاد، شمساله (1392). «سنجش میزان رضایتمندی و تمایل به مشارکت شهروندان در اجرای پروژههای زیربنایی موردشناسی: شهرداری زاهدان»، جغرافیا و توسعه، ش 30، ص 22-1.
1
[2]. برقی، حمید؛ هاشمی، صدیقه؛ و جعفری، نسرین (1396). «سنجش تابآوری محیطی روستاهای در معرض خطر زلزله (مطالعۀ موردی: دهستان معجزات در شهرستان زنجان)»، مجلۀ پژوهش و برنامهریزی روستایی، سال 6، ش 1، ص 97-81.
2
[3]. پاشانژاد سیلاب، احسان؛ رفیعیان، مجتبی؛ و پورطاهری، مهدی (1396). «سنجش فضایی رابطۀ آسیبپذیری محیطی و ظرفیت تابآوری جامعۀ روستایی در استان آذربایجان شرقی»، مجلۀ پژوهش و برنامهریزی روستایی، سال ششم، ش 2، ص 107-93.
3
[4]. جلالیان، حمید؛ و دادگر، حسین (1394). «پهنهبندی آسیبپذیری سکونتگاههای روستایی در برابر زلزله با مدل AHP در محیط GIS، مطالعۀ موردی بخش چورزق شهرستان طارم»، جغرافیا و برنامهریزی محیطی، سال 26، ش 3، ص 42-29.
4
[5]. داداشپور، هاشم؛ و عادلی، زینب (1394). «سنجش ظرفیتهای تابآوری در مجموعۀ شهری قزوین»، دوفصلنامۀ مدیریت بحران، ش هشتم، ص 84-73.
5
[6]. رضایی، محمدرضا؛ رفیعیان، مجتبی؛ و حسینی، سیدمصطفی (1394). «سنجش و ارزیابی میزان تابآوری کالبدی اجتماعهای شهری در برابر زلزله؛ مطالعۀ موردی: محلههای شهر تهران»، فصلنامۀ پژوهشهای جغرافیای انسانی، ش 94، ص 623-609.
6
[7]. رضایی، محمدرضا؛ سرائی، محمدحسین؛ و بسطامینیا، امیر (1395). «تبیین و تحلیل مفهوم «تابآوری» و شاخصها و چارچوبهای آن در سوانح طبیعی»، فصلنامۀ دانش پیشگیری و مدیریت بحران، دورۀ ششم، ش 1، ص 46-33.
7
[8]. روستا، مجتبی؛ ابراهیمزاده، عیسی؛ و ایستگلدی، مصطفی (1396). «تحلیل تابآوری کالبدی در برابر زلزله؛ مطالعۀ موردی: بافت فرسودۀ شهر مرزی زاهدان»، جغرافیا و توسعه، ش 46، ص 18-1.
8
[9]. سلمانیمقدم، محمد؛ امیراحمدی، ابوالقاسم؛ و کاویان، فرزانه (1393). «کاربرد برنامهریزی کاربری اراضی در افزایش تابآوری شهری در برابر زمینلرزه با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS (مطالعۀ موردی: شهر سبزوار)»، مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، سال پنجم، ش 17، ص 34-17.
9
[10]. شایان، محسن؛ پایدار، ابوذر؛ و بازوند، سجاد (1396). «تحلیل تأثیرات ارتقای شاخصهای تابآوری بر پایداری سکونتگاههای روستایی در مقابل سیلاب (مورد مطالعه: نواحی روستایی شهرستان زریندشت)»، مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 4، ش 2، ص 121-103.
10
[11]. شکری فیروزجاه، پری (1396). «تحلیل فضایی میزان تابآوری مناطق شهر بابل در برابر مخاطرات محیطی»، نشریۀ برنامهریزی توسعۀ کالبدی، سال دوم، پیاپی 6، ص 44-27.
11
[12]. شکور، علی؛ کریمی قطبآبادی، فضلاله؛ و ملکی، محمد (1396). «تحلیل ریسک آسیبپذیری سکونتگاههای روستایی در برابر زلزله (مطالعۀ موردی: روستاهای شهرستان لامرد)»، فصلنامۀ برنامهریزی منطقهای، سال هفتم، ش 26، ص 92-81.
12
[13]. ضرغامی، سعید؛ تیموری، اصغر؛ محمدیان مصمم، حسن؛ و شماعی، علی (1395). «سنجش و ارزیابی میزان تابآوری محلههای شهری در برابر زلزله (بخش مرکزی شهر زنجان)»، نشریۀ پژوهش و برنامهریزی شهری، سال هفتم، ش 27، ص 92-77.
13
[14]. غفاری، عطا؛ پاشازاده، اصغر؛ و آقائی، واحد (1396). «سنجش و اولویتبندی تابآوری شهری در مقابل زلزله (نمونۀ موردی؛ شهر اردبیل و مناطق چهارگانۀ آن)»، جغرافیا و مخاطرات محیطی، ش 21، ص 65-46.
14
[15]. محمدی سریندیزج، مهدی؛ و احدنژاد روشتی، محسن (1395). «ارزیابی میزان تابآوری کالبدی شهری در برابر مخاطرۀ زلزله؛ مورد مطالعه: شهر زنجان»، نشریۀ تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، سال سوم، ش 1، ص 114-103.
15
[16]. مرکز آمار ایران (1395). نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن.
16
[17]. معظمی، بهاره؛ و رحیمی محمود (1395). «سنجش و تدوین راهبردهای تابآوری در مقابل بحران، در بافت قدیم شهری (موردپژوهی: محلۀ فیضآباد کرمانشاه)»، فصلنامۀ جغرافیا و مطالعات محیطی، سال پنجم، ش 18، ص 34-23.
17
[18]. نوری، هدایتالله؛ و سپهوند، فرخنده (1395). «تحلیل تابآوری سکونتگاههای روستایی در برابر مخاطرات محیطی با تأکید بر زلزله (مورد مطالعه: دهستان شیروان شهرستان بروجرد)»، فصلنامۀ پژوهشهای روستایی، دورۀ 7، ش 2، ص 285-275.
18
[19]. Anderson, L.E.; & Cardona, M. (2013). “Building resilience against adverse Shocks: What are the determinants of Vulnerability and resilience?”, Development Resaerch working paper series, 1-21. http://www.inesad.edu.bo/pdf/wp2013/wp02_2013.pdf
19
[20]. Boon, H.J.; Cottrell, A.; King, D.; Stevenson, R.B.; & Millar, J. (2012). “Bronfenbrenner bioecological theory for modeling community resilience to natural disasters”, Natural Hazards, 60, 381-408.
20
[21]. Brand, F. S.; & Jax, K. (2007). “Focusing the meaning(s) of Resilience: Resilience as a Descriptive concept and a Boundary object”, Ecology and Society, 12 (1), 23.
21
[22]. Chaffin, B. C.; & Scown, M. (2017). “Social-ecological resilience and geomorphic systems, Geomorphology”, in Press. https://doi.org/10.1016/j.geomorph.2017.09.038.
22
[23]. Contreras, D.; Blaschke, T.; & Hodgson, M. (2017). “Lack of spatial resilience in a recovery process: case L’Aquila, Italy”, Technological forecasting and Social Change, Vol 121, pp: 76-88. https://doi.org/10.1016/j.techfore.2016.12.010
23
[24]. Evans, J.P. (2011). “Resilience ecology and adaption in the experimental city”, Transactins of the instiute of britih Geographers, 36, pp: 223-237.DOI: 10.1111/j.1475-5661.2010.00420.x
24
[25]. Fiksel, J.; Goodman, I.; & Hecht, A. (2014). “Resilience: navigating toward a sustainable future”, Solut. J. 5, pp: 38-47.
25
[26]. Kärrholm‚ M.; Nylund‚K.; & Fuente‚ P. (2014). “Spatial resilience and urban planning: Addressing the interdependence of urban retail areas”, Cities‚ Vol 36‚ pp: 121–130. https://doi.org/10.1016/j.cities.2012.10.012
26
[27]. Kutum, I. ; & Al-jaberi, K. (2015). “Jordan Banks financial soundness indicators”, International journal of finance & Banking Studies (Issn: 2147-4486), 4, pp: 44-56. Available at SSRN: https://ssrn.com/abstract=2664113
27
[28]. Marchese, D.; Reynolds, E.; Bates, M.; Morgan, H.; Clark, S.; & Linkov, I. (2018). “Resilience and Sustainability: Similarities and differences in environmental management applications”, Science of the total Environment, pp: 613-614. https://doi.org/10.1016/j.scitotenv.2017.09.086
28
[29]. Meerow, S.; Newell, J.P.; & Stults, M. (2016). “Definding urban resilience: A review”, Landscape and urban plannig, Vol 147, pp: 38-49. https://doi.org/10.1016/j.landurbplan.2015.11.011
29
[30]. Mitchell, T.; & Harris, K. (2012). “Resilience: A risk management approach”, Overseas development Institute, pp: 1-7.
30
[31]. Östh, J.; Reggiani, A.; & Galiazzo, G. (2015). “Spatial economic resilience and accessibility: A joint perspective”, Computers, Environment and Urban systems, Vol 49, pp: 148-159. https://doi.org/10.1016/j.compenvurbsys.2014.07.007
31
[32]. Sharifi, A. (2016). “A critical review of selected tools for assessing community resilience”, Ecological Indicators, Vol 69, pp: 629-647. https://doi.org/10.1016/j.ecolind.2016.05.023
32
[33]. Turner, M.D. (2013). “Political ecology I: an alliance with resilience”?, Progress in human Geography, Vol 38. DOI: 10.1177/0309132513502770
33
[34]. Wikström, A. (2013). “The challenge of change: Planing for social urban resilience: An analysis of contemporary planing aims and practices”, 1-60. URN: urn:nbn:se:su:diva-91920
34
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی واکنشهای پایداری سیستمهای روستایی به مخاطرات خشکسالی با رویکرد تشدید فرایندهای بادی (روستاهای منطقۀ کاشان وآران و بیدگل)
یکی از راهبردهای پایدارسازی محیط، ارزیابی محیطهای انسانی آسیبپذیر در برابر انواع مخاطرات محیطی است. در این تحقیق بهمنظور بررسی حد تأثیر خشکسالیهای اقلیمی بر تشدید جابهجایی تپههای ماسهای در بند ریگ کاشان ابتدا با استفاده از شاخصهای خشکسالی (SPI ،PNPI، RIA و Z score) به پایش خشکسالی منطقه در یک دورۀ 30 ساله پرداخته شد و در مرحلۀ بعد با بررسی میزان ارتباط آن با فراوانی توفانهای ماسه از طریق تحلیلهای آماری مشخص شد که همبستگی مثبتی بین وقوع خشکسالیهای اقلیمی و مخاطرات ماسههای روان دیده میشود. در انتها بهمنظور ارزیابی پایداری سیستمهای روستایی، واکنشهای این مناطق در سطوح تعادل، آستانههای بحران، مخاطرات و بلایا در برابر توفانهای ماسهای حاصل از خشکسالی بررسی شد. نتایج مطالعه به کمک نقشۀ خطرپذیری هجوم توفانهای ماسهای، بیانگر سطوح مخاطرات در سیستمهای روستایی منطقۀ تحقیق است (روستاهای آران و بیدگل در سطح مخاطرات و کاشان و ابوزیدآباد در سطح تعادل و آستانۀ بحران)؛ بنابراین میتوان گفت این نتایج بهرهگیری از دانش بومی بهمنظور رفتارشناسی تپههای ماسهای و خشکسالیهای شدید در برخی سالها را آشکار کرده است.
https://jhsci.ut.ac.ir/article_66447_35f03dbe11039e673d77f4269d76ac98.pdf
2018-03-21
85
109
10.22059/jhsci.2018.249175.316
بند ریگ کاشان
پایداری روستاها
تپههای ماسهای
خشکسالی اقلیمی
مخاطرات ماسههای روان
واکنشهای سیستمهای روستایی
بهرام
ایمانی
bahram_imani60@yahoo.com
1
استادیار جغرافیا و برنامهریزی روستایی، دانشگاه محقق اردبیلی
LEAD_AUTHOR
سعید
رحیمی هرآبادی
rahimi.saeed64@gmail.com
2
دانشجوی دکتری ژئومورفولوژی و مدیریت محیط، دانشگاه خوارزمی
AUTHOR
ندا
مجیدی راد
nedamajidirad@gmail.com
3
دانشجوی دکتری تغییرات آبوهوایی، دانشگاه خوارزمی
AUTHOR
[1]. اسمیت، کیت (1394). مخاطرات محیطی، ترجمۀ ابراهیم مقیمی و شاپور گودرزینژاد، چ هفتم، تهران: سمت.
1
[2]. افراخته، حسن؛ عزیزپور، فرهاد؛ طهماسبی، اصغر؛ و سلیمانی، عادل (1394). «راهبردهای سازگاری روستایی در برابر مخاطرات خشکسالی (مطالعۀ موردی: روستای پشتنگ شهرستان روانسر(»، دانش مخاطرات، دورۀ 2، ش 3، ص 354-341.
2
[3]. امیدوار، کمال (1395). «بررسی و تحلیل سینوپتیکی طوفانهای ماسه در دشت یزد- اردکان»، تحقیقات جغرافیایی، ش 81، ص 58-43.
3
[4]. اهلرس، اکارت (1392). «بازگشت به زمین جغرافیا در عصر انسان»، ترجمۀ عباس سعیدی، جغرافیا، سال یازدهم، ش 37، ص 21-7.
4
[5]. ایمانی، بهرام؛ و عمرانزاده، بهزاد (1388). «راهکارهای رفع نارسایی مدیریت بحران در نواحی روستایی ایران»، مسکن، محیط روستا، ش 125، ص 32-12.
5
[6]. آیالا، الف (1389). «کاربردهای علم ژئومورفولوژی، مخاطرات طبیعی در آسیبپذیری و جلوگیری از بلایای طبیعی در کشورهای در حال توسعه»، ترجمۀ رضا خوشرفتار، رشد آموزش جغرافیا، دورۀ بیستوپنجم، ش 2، ص 23-14.
6
[7]. حجازیزاده، زهرا؛ و جویزاده، سعید (1396). مقدمهای بر خشکسالی و شاخصهای آن، چ سوم، تهران: سمت.
7
[8]. رحیمی هرآبادی، سعید؛ و هدائی آرانی، مجتبی (1393). «آسیبشناسی مطالعات ژئوسیستمها در ایران و ضرورت آن در پایداری محیط (مورد: ریگ بلند آران و بیدگل)، مؤسسۀ جغرافیای دانشگاه تهران، مجموعه مقالات اولین همایش ملی علوم جغرافیایی ایران، 31 اردیبهشت 1393.
8
[9]. رکنالدین افتخاری، عبدالرضا؛ و وزین، نرگس (1394). «مطالعة تعیین تفاوت اثربخشی دو دانش بومی و نوین در کاهش آسیبپذیری جوامع روستایی در برابر بلایای طبیعی (مطالعة موردی: روستاهای بخش خورش رستم شهرستان خلخال)»، پژوهشهای جغرافیای انسانی، دورۀ 47، ش 4، ص 742- 727.
9
[10]. سپهر، عادل (1394). «وراثت ژئومورفولوژیک: مخاطرات محیطی و تنوع زمینی»، همایش ملی ژئومورفولوژی و زیستگاه انسان، انجمن ایرانی ژئومورفولوژی.
10
[11]. سعیدی، عباس (1389). «محیط، فضا و توسعه، بحثی در ضرورت توسعۀ یکپارچۀ روستایی- شهری»، مسکن و محیط روستا، ش 131، ص 13-3.
11
[12]. سلمانی، محمد؛ و ایمانی، بهرام (1387). «راهکارهای رفع نارسایی مدیریت بحران در نواحی روستایی ایران»، مدیریت بحران، ش 27، ص 70-50.
12
[13]. سلیمانی، عادل؛ افراخته، حسن؛ عزیزپور، فرهاد؛ و طهماسبی، اصغر (1395). «تحلیل فضایی ظرفیت سازگاری سکونتگاههای روستایی شهرستان روانسر در مواجهه با خشکسالی»، تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، سال سوم، ش 2، ص 78-65.
13
[14]. صادقلو، طاهره؛ عرب تیموری، یاسر؛ و شکوریفرد، اسماعیل (1396). «سنجش سطح دانش و آگاهی روستاییان دربارۀ مدیریت بحران خشکسالی (مطالعۀ موردی: روستاهای دهستان میان خواف شهرستان خواف)، جغرافیا و مخاطرات محیطی، ش 22، ص 100-73.
14
[15]. صفاری، امیر؛ رحیمی هرآبادی، سعید؛ گودرزیمهر، سعید؛ و کریمی، هادی (1393). «پایداری محیط در ژئوسیستمها؛ با رویکرد به کاهش مخاطرات و تحلیل دادههای ماهوارهای (مورد: سیستم دریاچهای ارومیه)»، دانشمخاطرات، سال اول، ش 1، ص 64-43.
15
[16]. عزمی، آئیژ؛ میرزاییقلعه، فرزاد؛ و درویشی، سباء (1394). «جایگاه دانش بومی در مدیریت مخاطرات طبیعی در روستاها، مطالعۀ موردی: دهستان شیزر هرسین»، جغرافیا و مخاطرات محیطی، دورۀ 4، ش 13، ص 39-23.
16
[17]. فاضلنیا، غریب؛ و رکنالدین افتخاری، عبدالرضا (1382). «تبیین نظریهای عوامل مؤثر بر شناخت و آگاهی روستاییان از توانشهای خود و محیط پیرامون»، مدرس علوم انسانی، ش 1، ص 150-111.
17
[18]. فراهانی، حسین؛ و آیینمقدم، فاطمه (1391). «ارزیابی عملکرد و کارایی دهیاریها و شوراهای اسلامی در فرایند مدیریت توسعۀ روستایی؛ مطالعۀ موردی: دهستان سررود جنوبی در شهرستان بویراحمد، نشریۀ چشمانداز جغرافیایی، ش 18، ص 127-118.
18
[19]. فرجزاده، منوچهر (1392). مخاطرات اقلیمی ایران، تهران: سمت.
19
[20]. کاویانی محمدرضا؛ و علیجانی، بهلول(1395).مبانی آبوهواشناسی، چ نوزدهم، تهران: سمت.
20
[21]. کردوانی، پرویز (1380). خشکسالی و راههای مقابله با آن در ایران، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
21
[22]. کرم، امیر؛ رحیمی هرآبادی، سعید؛ احمدی، مهدی؛ و هدائی آرانی، مجتبی (1392). «مفهوم تعادل، آستانههای بحرانی و مخاطرات محیطی در سیستمهای ژئومورفولوژی»، دانشگاه رازی کرمانشاه، مجموعه مقالات اولین همایش ملی جغرافیا و پایداری محیط.
22
[23]. محمدی، حسین (1391). مخاطرات جوی، چ سوم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
23
[24]. مقیمی، ابراهیم (1393). دانش مخاطرات (برای زندگی با کیفیت بهتر و محیط پایدارتر)، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
24
[25]. نصیری، علی (1395). «پهنهبندی خطر زمینلرزۀ منطقۀ شهری ارومیه»، تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، سال شانزدهم، ش 40، ص 132- 115.
25
[26]. یمانی، مجتبی (1379). ارتباط قطر ذرات ماسه و فراوانی سرعتهای آستانه باد در منطقۀ بند ریگ کاشان، پژوهشهای جغرافیایی، ش 38، ص 132-115.
26
[27]. یمانی، مجتبی (1381). «نقش سلولهایکمفشار محلی در استقرار مجموعههای ماسهای ایران (مطالعۀ موردی بند ریگ کاشان)»، مدرس علوم انسانی، دورۀ 6، ش 4، ص 155-133.
27
[28]. Ayala, I. A. (2002). “Geomorphology, Natural Hazards, Vulnerability and Prevention of Natural Disasters in Developing Countries” ,Geomorphology, No. 47, pp: 107–124.
28
[29]. Corney, D. (1998). Implementing the Sustainabale Rural Livelihoods Approach Sustainable Rural Liveihoods: What Contribution Can We make, pp: 3-23.
29
[30]. Huggett, R.J. )2007(. Fundamentals of Geomorphology, Routledge pub, Second Edition.
30
[31]. Smith, K.; & Petley, N. (2009). Environmental Hazards Assessing and Reducing Disaster, Routledge Pub, Fifth Edition.
31
[32]. Nicholas P.; Webb, Hamish A.; McGowan, Stuart R. Phinn & Grant H. Mc Tainsh. (2006). “AUSLEM (Australian Land Erodibility Model): A Tool for Identifying wind Erosion Hazard in Australia”, Geomorphology, volume 78, pp: 179-200.
32
ORIGINAL_ARTICLE
تبیین ویژگیها و ابعاد تابآوری سازمانی در سازمانهای تولیدیِ مواجه با مخاطرات و چالشها
پژوهش حاضر، ویژگیهایی را معرفی کرده است که سازمانها بتوانند از آن طریق، خود را برای موقعیتهای چالشی و مخاطرات آماده کنند. این پژوهش از نوع تفسیری و رویکرد آن کیفی و راهبرد آن، رویکرد دادهبنیاد مبتنی بر رویکرد ظاهرشوندۀ گلیزری است. جامعۀ تحت مطالعه، شرکتهای تولیدی فعال در صنعت ساختمانِ استان مازندران بودند. در این زمینه، با مدیران مجرب و خبره که فرآیندهای تابآوری را ادراک کرده بودند و دربارۀ آن، آگاهی لازم و کافی داشتند، مصاحبههای عمیقی صورت گرفت. نتایجِ حاصل از تحلیل مصاحبهها و کدگذاری در دو مرحلۀ کدگذاری حقیقی و نظری نشان داد که ابعاد تابآوری شامل ضربهگیری، سازگاری با تغییر، بقای سازمان در مخاطرات، حفظ موقعیت قابل قبول در بحران، رهبری بازار هنگام بحران، تجربۀ رشد، توان مالی مناسب هنگام بحران، توانایی بازیابی بهتر، افزایش تنوع تولیدی هنگام تهدیدهای محیطی، رضایت ذینفعان هنگام بحران، پویایی سازمان، مثبتاندیشی و اعتبار و شهرت برند بود. در مجموع با توجه به ابعاد تابآوری سازمانی در این پژوهشِ بومی، تابآوری سازمانی دارای ویژگیهایی است که مدیران صنعت را تشویق میکند برای مقابله با مخاطرات محیطی و چالشهای بیرونی و درونی، به این شاخصها دست پیدا کنند. بنابراین مدیران باید برای هرچه بهتر شدن وضعیت سازمان هنگام بحرانها، به این ویژگیها اهمیت دهند و برای دستیابی به آنها تلاش کنند.
https://jhsci.ut.ac.ir/article_66448_3c7a5820dd9350e04717141d21096b5e.pdf
2018-03-21
111
126
10.22059/jhsci.2018.252450.338
ابعاد تابآوری
تابآوری
تابآوری سازمانی
رویکرد ظاهرشونده
حامد
محمدی شهرودی
ha.mohammadishahroodi@mail.um.ac.ir
1
دانشجوی دکتری مدیریت رفتاری، دانشکدۀ علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
فریبرز
رحیم نیا
r-nia@um.ac.ir
2
استاد گروه مدیریت، دانشکدۀ علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
LEAD_AUTHOR
غلامرضا
ملک زاده
malekzadeh@um.ac.ir
3
استادیار گروه مدیریت، دانشکدۀ علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
علیرضا
خوراکیان
a.khorakian@um.ac.ir
4
دانشیار گروه مدیریت، دانشکدۀ علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
1[. الوداری، حس (1392). بازاریابی و مدیریت بازار، تهران: دانشگاه پیام نور.
1
]2[. ساغروانی، سیما؛ مرتضوی، سعید؛ لگزیان، محمد؛ و رحیمنیا، فریبرز (1393). «تحمیل نظریه به دادهها یا ظهور نظریه از دادهها: نظریهپردازی در علوم انسانی با روششناسی نظریۀ دادهبنیاد»، پژوهشنامۀ مبانی تعلیم و تربیت، دورۀ 4، ش 1، ص170-151.
2
]3[. میرکمالی، سیدمحمد؛ و سعادتیتبار، فهیمه (1394). «بررسی میزان رضایت ذینفعان از فرآیند آموزش ضمن خدمت در سازمان گسترش و نوآوری صنایع ایران»، فصلنامۀ آموزش و توسعۀ منابع انسانی، دورۀ 2، ش7، ص 123-101
3
]4[. دانایی فرد، حسن؛ الوانی، سیدمهدی؛ و آذر، عادل (1392). روششناسی پژوهش کیفی در مدیریت: رویکردی جامع، تهران: نشر اشراقی.
4
[5]. Blasdel, T. R. (2015). Resilience at Work: An exploration of the process of resilience with marketing agency professionals (Doctoral dissertation, University of Kansas).
5
[6]. Chang-Richards, Y.; Wilkinson, S.; Seville, E.; & Brunsdon, D. (2017). “Effects of a major disaster on skills shortages in the construction industry: Lessons learned from New Zealand”, Engineering, Construction and Architectural Management, 24(1), pp: 2-20. Doi: 10.1108/ECAM-03-2014-0044
6
[7]. Deary, D. S. (2015). Sources of Organizational Resilience: Sustaining Production and Safety in a Transportation Firm. The Ohio State University
7
[8]. De Florio, V. (2017). “Systems, resilience, and organization: Analogies and points of contact with hierarchy theory”, Procedia Computer Science, 109, pp: 935-942. doi:10.1016/j.procs.2017.05.430
8
[9]. Gaillard, J.-C. (2007). “Resilience of traditional societies in facing natural hazards”, Disaster Prevention and Management: An International Journal,16(4), pp: 522-544. Doi:10.1108/09653560710817011
9
[10]. Glaser, B. G. (1978). Theoretical sensitivity: Advances in the methodology of grounded theory: Sociology Pr.
10
[11]. Glaser, B. G. (1998). Doing grounded theory: Issues and discussions. Sociology Press.
11
[12]. Glaser, B. G.; & Hon. (2005). “Staying open: the use of theoretical codes in grounded theory”, The Grounded Theory Review, 5(1), pp: 1-20. http://groundedtheoryreview.com/2005/11/21/1487/
12
[13]. Hallak, R.; Assaker, G.; O’Connor, P.; & Lee, C. (2018). “Firm performance in the upscale restaurant sector: The effects of resilience, creative self-efficacy, innovation and industry experience”, Journal of Retailing and Consumer Services, 40, pp: 229-240. DOI: 10.1016/j.jretconser.2017.10.014
13
[14]. Hohenstein, N. O.; Feisel, E., Hartmann, E.; & Giunipero, L. (2015). “Research on the phenomenon of supply chain resilience: a systematic review and paths for further investigation”, International Journal of Physical Distribution & Logistics Management,45(1/2), pp: 90-117. Doi: 10.1108/IJPDLM-05-2013-0128
14
[15]. Jones, B. A. (2015). Benchmarking organizational resilience: A cross-sectional comparative research study. NEW JERSEY CITY UNIVERSITY.
15
[16]. Kantur, D., & İşeri-Say, A. (2012). “Organizational resilience: A conceptual integrative framework”, Journal of Management & Organization,18(6), pp: 762-773. Doi: 10.1017/S183336/200000420
16
[17]. Koronis, E.; & Ponis, S. (2018). “Better than before: the resilient organization in crisis mode”, Journal of Business Strategy, 39(1), pp: 32-42. Doi: 10.1108/JBS-10-2016-0124
17
[18]. Lengnick-Hall, C. A.; Beck, T. E.; & Lengnick-Hall, M. L. (2011). “Developing a capacity for organizational resilience through strategic human resource management”, Human Resource Management Review, 21(3), pp: 243-255. Doi: 10.1016/j.hrmr.2010.07.001
18
[19]. Linnenluecke, M. K. (2017). “Resilience in business and management research: A review of influential publications and a research agenda”, International Journal of Management Reviews, 19(1), pp: 4-30. DOI: 10.1111/ijmr.12076
19
[20]. Mallak, L. (1998). “Putting organizational resilience to work”, Industrial Management (Norcross, Georgia), 40(6NOV./DEC.),8-13
20
[21]. Menéndez Blanco, J. M.; & Montes Botella, J. L. (2016). “What contributes to adaptive company resilience? A conceptual and practical approach”, Development and Learning in Organizations: An International Journal, 30(4), pp: 17-20. Doi: 10.1108/DLO-10-2015-0080
21
[22]. Menéndez Blanco, J. M. (2018). “Organizational Resilience. How Learning Sustains Organizations in Crisis, Disaster, and Breakdown by D. Christopher Kayes”, The Learning Organization, 25(2), pp: 143-146. Doi 10.1108/TLO-07-2017-0074
22
[23]. McManus, S.; Seville, E.; Vargo, J.; & Brunsdon, D. (2008). “Facilitated process for improving organizational resilience”, Natural Hazards Review, 9(2), pp: 81-90. Doi: 10.1061/(ASCE)1527-6988(2008)9:2(81)
23
[24]. McManus, S.; Seville, E.; Brunsden, D.; & Vargo, J. (2007). Resilience management: a framework for assessing and improving the resilience of organisations. www.resorgs.org.nz
24
[25]. Sawalha, I. H. S. (2015). “Managing adversity: understanding some dimensions of organizational resilience”, Management Research Review, 38(4), pp: 346-366. Doi: 10.1108/MRR-01-2014-0010
25
[26]. Somers, S. (2007). Building organizational resilience potential: An adaptive strategy for operational continuity in crisis (Unpublished doctoral dissertation). Arizona State University, Tempe, AZ.
26
[27]. --------- (2009). “Measuring resilience potential: An adaptive strategy for organizational crisis planning”, Journal of Contingencies and Crisis Management, 17(1), pp: 12-23. Doi: 10.1111/j.1468-5973200900558.x
27
[28]. Sapeciay, Z.; Wilkinson, S.; & Costello, S. B. (2017). “Building organisational resilience for the construction industry: New Zealand practitioners’ perspective”, International Journal of Disaster Resilience in the Built Environment, 8(1), pp: 98-108. Doi:10.1108/IJDRBE-05-2016-0020
28
[29].Torabi, E.; Dedekorkut-Howes, A.; & Howes, M. (2018). “Adapting or maladapting: Building resilience to climate-related disasters in coastal cities”, Cities, 72, pp: 295-309. Doi: 10.1016/j.cities.2017.09.008
29
[30]. Wilkinson, S.; Chang-Richards, A. Y.; Sapeciay, Z.; & Costello, S. B. (2016). “Improving construction sector resilience”. International Journal of Disaster Resilience in the Built Environment, 7(2). pp: 173-185. Doi: 10.1108/IJDRBE-04-2015-0020
30
[31].Wilson, R. L. (2010). Organizational resilience models applied to companies in bankruptcy, University of Maryland University College.
31