[1] اصغرپور، محمدجواد (1394). تصمیم‌گیری چندمعیاره، چ پانزدهم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
[2] اصغری لفمجانی، صادق؛ فاضل‌نیا، غریب؛ توکلی، مرتضی؛ و شوقی، مرضیه (1394). «تحلیل فضایی شدت ناپایداری روستاها با رویکرد پایدار در بخش کاکی شهرستان دشتی»، تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، سال پانزدهم، شمارۀ 37، ص 89-28.
[3] اصغری مقدم، محمدرضا (1384). درآمدی بر جایگاه مطالعات عوامل طبیعی در برنامه‌ریزی روستایی، تهران: سرا.
[4] افراخته، حسن؛ ریاحی، وحید؛ و جوان، فرهاد (1394). پایداری اقتصادی سکونتگاه‌های روستایی شهرستان رضوانشهر، فصلنامۀ علمی- پژوهشی و بین‌المللی انجمن جغرافیای ایران، سال سیزدهم، شمارۀ 46، ص 117-93.
[5] امیرانتخابی، شهرام؛ جوان، فرهاد؛ و نعیم‌آبادی، نازنین (1396). «سرمایۀ اجتماعی و پایداری نواحی روستایی در شهرستان کاشمر»، اقتصاد فضا و توسعۀ روستایی، سال ششم، شمارۀ 2، ص 96-79.
[6] بخشی، زهرا؛ مطیعی لنگرودی، سید حسن؛ فرجی سبکبار، حسنعلی؛ و قدیری معصوم، مجتبی (1398). «تحلیل فضایی پایداری اقتصادی سکونتگاه‌های روستایی (منطقۀ سبزوار- نیشابور)»، اقتصاد فضا و توسعۀ روستایی، سال هشتم، شمارۀ سوم، ص 32-1.
[7] بدری، سیدعلی؛ فرجی سبکبار، حسنعلی؛ جاودان، مجتبی؛ اشرفی، حجت‌الله (1391). «رتبه‌بندی سطح پایداری نقاط روستایی براساس مدل وایکور؛ مطالعۀ موردی: روستاهای شهرستان فسا»، جغرافیا و توسعه، شمارۀ 26، ص 20-1.
[8] برزگر، صادق؛ بخشی، امیر؛ و حیدری، محمدتقی (1398). «تبیین پایداری اجتماعی- اقتصادی در شهرهای کوچک با رویکرد توسعۀ پایدار (نمونه: شهرهای کوچک شمال ایران)، مجلس و راهبرد، سال بیست‌و‌ششم، شمارۀ 97، ص 38-5.
[9] بیگدلی راد، وحید؛ و ملکی، شهرام (1399). شناسایی معیارهای مؤثر بر پایداری اجتماعی و اقتصادی در مناطق روستایی ایران، پژوهش‌های جغرافیای انسانی، دورۀ 52، شمارۀ 1، ص 163-147.
[10] پورطاهری، مهدی؛ زال، ابوذر؛ و رکن‌الدین افتخاری، عبدالرضا (1390). ارزیابی و اولویت‌بندی پایداری اجتماعی در مناطق روستایی (مطالعۀ موردی: روستاهای شهرستان خرم‌بید استان فارس)، روستا و توسعه، سال 14، شمارۀ 3، ص 49-19.
[11] پورطاهری، مهدی؛ سجاسی قیداری، حمدالله؛ و صادقلو، طاهره (1389). سنجش و اولویت‌بندی پایداری اجتماعی در مناطق روستایی با استفاده از تکنیک رتبه‌بندی براساس تشابه به حل ایدئال فازی (مطالعۀ موردی: دهستان حومۀ بخش مرکزی شهرستان خدابنده)، پژوهش‌های روستایی، دورۀ 1، شمارۀ 1، ص 31-1.
[12] جاودان، مجتبی؛ و رکن‌الدین افتخاری، عبدالرضا (1389). اندازه‌گیری شاخص‌های توسعۀ پایدار اجتماعی در حوزه‌های روستایی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی؛ مورد: بخش سربند (شهرستان شازند- استان مرکزی)، کاربرد GIS-RS در برنامه‌ریزی، سال اول، شمارۀ 1، ص 78- 65.
[13] جعفری، تیمور (1397). شناسایی و تحلیل مخاطرات سکونتگاه‌های روستایی دهستان آلاداغ شهرستان بجنورد، مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 5، شمارۀ 4، ص 379-359.
[14] چهرازی، الیاس؛ منظم اسماعیل‌پور، علی؛ و قانعی زارع، مهدی (1398). سنجش میزان پایداری اجتماعی در نواحی روستایی (مطالعۀ موردی: دهستان پایین ولایت شهرستان کاشمر)، مطالعات برنامه‌ریزی سکونتگاه‌های انسانی، دورۀ 14، شمارۀ 3، ص 733- 717.
[15] خسروبیگی، رضا؛ شایان، حمید؛ سجاسی قیداری، حمدالله؛ و صادقلو، طاهره (1390). سنجش و ارزیابی پایداری در مناطق روستایی با استفاده از تکنیک تصمیم‌گیری چندمتغیرۀ فازی- تاپسیس، پژوهش‌های روستایی، سال دوم، شمارۀ 1، ص 185- 151.
[16] دولتیاریان، کامران؛ حیدری سورشجانی؛ رسول؛ و شاطریان، محسن (1399). ارزیابی و سنجش شاخص‌های پایداری اجتماعی و نقش آن در رضایتمندی ساکنین شهر نورآباد با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری، برنامه‌ریزی شهری، سال 11، شمارۀ پیاپی 42، ص 68- 55.
[17] رکن‌الدین افتخاری، عبدالرضا؛ و آقایاری هیر، محسن (1386). سطح‌بندی پایداری توسعۀ روستایی، مطالعۀ موردی بخش هیر، پژوهش‌های جغرافیایی، شمارۀ 61، ص 44-31.
[18] ریاحی، وحید؛ و نوری، آذر (1393). تنوع‌بخشی فعالیت‌های اقتصادی و پایداری روستاها، مطالعۀ موردی: شهرستان خرمدره، اقتصاد فضا و توسعۀ روستایی، سال سوم، شمارۀ 4، ص 128-113.
[19] زمردیان، محمدجعفر (1392). کاربرد جغرافیای طبیعی در برنامه‌ریزی شهری و روستایی، چ هشتم، انتشارات دانشگاه پیام نور.
[20] سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور (1396). سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان ایلام، واحد آمار و اطلاعات.
[21] سجاسی قیداری، حمدالله؛ رومیانی، احمد؛ و صانعی، سمیه (1393). ارزیابی و تبیین کارکرد صنایع روستایی در توسعه، مطالعۀ موردی: دهستان صائین قلعه در شهرستان ابهر، اقتصاد فضا، سال سوم، شمارۀ 2، ص 105-87.
[22] شمس‌الدینی، علی؛ جمینی، داود؛ و جمشیدی، علیرضا (1395). سنجش و تحلیل پایداری اجتماعی در مناطق روستایی (مطالعۀ موردی: شهرستان جوانرود)، پژوهش‌های روستایی، دوره 7، شمارۀ 3، ص 502-486.
[23] صالح‌پور، شمسی؛ و جلالیان، حمید (1396). سنجش پایداری کیفیت زندگی در سکونتگاه‌های روستایی (مطالعۀ موردی: دهستان حسنلو، آذربایجان غربی)، راهبردهای توسعۀ روستایی، سال 4، شمارۀ 4، ص 452-427.
[24] صدر موسوی، میرستار؛ و طالب‌زاده، میرحیدر (1392). تعیین و تحلیل سطوح توسعه‌یافتگی نواحی روستایی شهرستان چالدران، جغرافیا و برنامه‌ریزی، سال 17، شمارۀ 44، ص 235-215.
[25] صیدایی، سیداسکندر؛ نظری، حمید؛ و بالیده، امین‌الله (1397). «تحلیلی بر توزیع فضایی پایداری مسکن در سکونتگاه‌های روستایی ایران (مطالعۀ موردی: دهستان میانکوه، شهرستان اردل)»، مدیریت مخاطرات محیطی، دوره 5، شمارۀ 3، ص 246-231.
[26] عزیزپور، فرهاد؛ افراخته، حسن؛ و شامانیان، مریم (1393). «تحلیل فضایی کیفیت زندگی در سکونتگاه‌های روستایی، مطالعۀ موردی: دهستان قرق شهرستان گرگان»، اقتصاد فضا و توسعۀ روستایی، سال سوم، شمارۀ 1، ص 122-107.
[27] عینالی، جمشید (1393). «ارزیابی نقش گردشگری خانه‌های دوم در تنوع‌بخشی به اقتصاد روستایی، مطالعۀ موردی: دهستان حصار ولیعصر در شهرستان آوج»، پژوهش و برنامه‌ریزی روستایی، سال سوم، شمارۀ پنجم، ص 107-97.
[28] فراهانی، حسین؛ ولائی، محمد؛ و رسولی‌نیا، ذکیه (1392). «ارزیابی اثرات بازار هفتگی ملکان بر پایداری اقتصادی نواحی روستایی (مطالعۀ موردی: دهستان مرحمت‌آباد شمالی، شهرستان میاندوآب)»، پژوهش و برنامه‌ریزی روستایی دانشگاه فردوسی مشهد، سال 2، شمارۀ 1، شمارۀ پیاپی 3.
[29] قدیری معصوم، مجتبی؛ ضیا نوشین؛ محمدمهدی؛ و خراسانی، محمدامین (1389). «پایداری اقتصادی و رابطۀ آن با ویژگی‌های مکانی- فضایی (مطالعۀ موردی: دهستان کوهین شهرستان کبودرآهنگ)»، روستا و توسعه، شمارۀ 2، ص 29-1.
[30] قنبری، یوسف (1396). سنجش پایداری اجتماعی و توزیع فضایی آن در مناطق روستایی (مورد مطالعۀ: بخش برزک- شهرستان کاشان)، پژوهش و برنامه‌ریزی روستایی، سال 6، شمارۀ 4، ص 222-205.
[31] کریم‌زاده، حسین؛ ولایی، محمد؛ و منافی‌آذر، رضا (1395). نقش تنوع‌بخشی به فعالیت‌ها در پایداری اقتصاد روستایی، مطالعۀ موردی: دهستان مرحمت‌آباد میانی، شهرستان میاندوآب، آمایش جغرافیایی فضا، سال ششم شمارۀ 20، ص 144- 129.
[32] کیایی، مریم؛ و درویشی، یوسف (1398). تحلیل پایداری اقتصادی- اجتماعی نواحی روستایی پیراشهری، مطالعۀ موردی: شهرستان گمیشان، اقتصاد فضا و توسعۀ روستایی، سال هشتم، شمارۀ 3، ص 250-227.
[33] مختاری ملک‌آبادی، رضا؛ مرصوصی، نفیسه؛ حسینی، سیدعلی؛ و غلامی، محمد (1393). سنجش و ارزیابی شاخص‌های پایداری اجتماعی- فرهنگی در شهرهای استخراجی (مطالعۀ موردی: شهر استخراجی عسلویه)، پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، سال پنجم، شمارۀ 19، ص 110-91.
[34] محمدی یگانه، بهروز؛ و ولایی، محمد (1393). تنوع‌بخشی به اقتصاد روستاها جهت تحقق توسعۀ پایدار، مطالعۀ موردی: دهستان مرحمت‌آباد شمالی شهرستان میاندوآب، اقتصاد فضا و توسعۀ روستایی، سال سوم، شمارۀ 2.
[35] یاری‌حصار، ارسطو؛ بدری، سیدعلی؛ پورطاهری، مهدی؛ و فرجی سبکبار، حسنعلی (1392). «بررسی و تبیین فرایند انتخاب نماگرهای سنجش و ارزیابی پایداری سکونتگاه‌های روستایی حوزۀ کلانشهری با تأکید بر کلانشهر تهران»، جغرافیا و توسعه، شمارۀ 32، ص 148-127.
[36] Bell. Simon; & Morse. Stephen (2003). Measuring Sustainability: Learning from Doing, Routledge Press, London.
[37] Dempsy, Nicola; Bramley, Glen; Power, Sinead; & Brown, Caroline (2011). “The Social dimension of Sustainable development: Defining Urban Social Sustainability”, Sustainable development, 19(5).
[38] Galani-Moutafi, Visiliki (2013). “Rural space (re)produced e Practices, performances and visions, A case study from an Aegean island”, Journal of Studies, 32(4), 103-113.
[39] Singh, Rajesh Kumar.; Murty, H.R.; Gupta, S.K.; & Dikshit, A.K. (2012). “An overview of sustainability assessment methodologies”, Ecological Indicators 15, Journal homepage: www. Elsevier. Com/locate/ecolind, 281-299.
[40] Spangenberg, Joachim H. (2005). “Economic sustainability of the economy: concepts and indicators”, International Journal of Sustainable Development, 8(1/2): 47-64.
[41] United Nations. (2009). The Millennium Development Goal Report 2009, New York: United Nations.
)