راهبرد کاهش مخاطرات طبیعی در ایران برمبنای حقوق و روابط بین‌الملل

1. احمدی، سید عباس و هاشمی، سید یوسف (1397).  ژئوپلیتیک و مخاطرات انسانی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
2. بیگ‌زاده، ابراهیم (1386). «جای پای کمک‌های بشردوستانه در مخاطرات طبیعی و سوانح صنعتی در حقوق بین‌الملل»، سالنامۀحقوقبین‌المللتطبیقی، گنج دانش، ش 2.
3. بیگ‌زاده ابراهیم؛ و حبیبی محمد (1384). «مخاطرات طبیعی و حقوق بین‌الملل»، مجلۀالهیاتو حقوق،دانشگاه علوم اسلامی رضوی، سال پنجم، ش 16-15.
4. پارسی‌زاده، فرخ؛ پیشنمازی، پروانه؛ و نصرالهی، اکبر (1396). «ارزیابی میزان و چگونگی آگاهی مدیران رسانه‌ها از زلزله و مدیریت آن»، فصلنامۀ مدیریت مخاطرات محیطی (دانش مخاطرات سابق) دورۀ 4، ش 2، ص 191-175.
5. جمالی، حسین (1385). تاریخ و اصول روابط بین‌المللی، قم: پژوهشکدۀ تحقیقات اسلامی، چ پنجم.
6. حافظ‌نیا، محدرضا (1395). مقدمه‌ای بر روش تحقیق در علوم انسانی، تهران: سمت.
7. ساداتی‌نژاد، سید محمد (1396). «کاهش خطرپذیری سوانح: یک ضرورت فرهنگی و دینی»، سخنرانی در نشست بزرگداشت روز جهانی کاهش سوانح در وزارت کشور، 25 مهر.
8. سازمان ملل متحد (2004). چارچوبکاریهیوگوبرایسال‌های2005 الی 2015 ایجاد تاب‌آوریمللوجوامعمحلیدربرابربحران‌ها، ترجمۀ بیژن یاوری و همکاران، تهران.
9. سازمان ملل متحد (1391).  UNISDR.Aویرایشاولواژه‌نامۀراهبردبین‌المللیسازمان مللمتحددرخصوصکاهشخطرپذیریبحران، ترجمۀ بیژن یاوری و همکاران، تهران: سازمان مدیریت بحران وزارت کشور.
10. سازمان ملل متحد (1391). UNISDR.B ،چگونهمی‌شودشهرهاراتاب‌آورکرد (راهنماییبرایشهردارانومقاماتمحلی)»، ترجمۀ مدیریت بحران شهرداری مشهد، مشهد.
11. سلیمی ترکمانی، حجت (1396). «تأملی بر ظرفیت‌های دیوان بین‌المللی کیفری در حمایت از حقوق بشر»، دوفصلنامۀ آموزه‌های حقوق کیفی، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، ش 12.
12. سیدفاطمی سید محمد (1379). «حق بر زندگی»، مجلۀتحقیقاتحقوقی، ش 32-31، تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
13. شاملو باقر، یوسفی ابوالفضل(1394). «مخاطرات و تکالیف حقوقی دولت در مقیاس ملی و بین‌المللی»، فصلنامۀ مدیریت مخاطرات محیطی (دانش مخاطرات سابق)، دورۀ 2، ش 3، ص 305-291.
14. علیخانی، بهلول (1393). «مبانی فلسفی مخاطرات محیطی»، فصلنامۀ تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، سال اول، ش 1.
15. غلامی نبی‌الله؛ و پارسا محمدمتین (1397). «مفهوم‌شناسی پاسخ به مخاطرات طبیعی براساس رویکرد جرم‌شناختی از نظر تا عمل، مجلۀ مدیریت مخاطرات محیطی (دانش مخاطرت سابق)، دورۀ 5، ش 2، ص 142-127.
16. مدنی سعید (1385).«حقوق بشر حداقلی یا حداکثری»،سیاست نامه شرق، سال دوم، شماره3، تهران.
17. مدیری، مهدی و همکاران (1395). «مدیریت ریسک در بحران‌های انسان‌ساخت با رویکرد پدافند غیرعامل (نمونۀ موردی: کلانشهر تهران)»، نشریۀ پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، سال هفتم، ش 27، ص 182-163.
18. محکی، علی‌اصغر (1380). «رسانه‌های جهان‌گستر و روابط بین‌الملل»، فصلنامۀ پژوهش و سنجش، تهران، ش 25.
19. مجمع عمومی سازمان ملل متحد (1996). «Universal Declaration of Human Right» ویرایش اول، ترجمۀ فارسی اعلامیۀ جهانی حقوق بشر.
20. معین، محمد (1393). فرهنگ فارسی، چاپ بیست‌وهفتم، تهران: امیرکبیر.
21. مقیمی، ابراهیم (1396). «چرا دانش مخاطرات (مخاطره‌شناسی امری فطری است)، فصلنامۀ مدیریت مخاطرات (دانش مخاطرات سابق)، دورۀ 4، ش 1، ص 2.
22. مقیمی، ابراهیم (1394). دانشمخاطرات (برایزندگیباکیفیتبهترومحیطپایدارتر)، چ دوم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
23. مقیمی، ابراهیم (1391). مخاطرات محیطی، تهران: سمت.
24. موسی‌زاده، رضا (1391).  بایسته‌هایحقوقبین‌المللعمومی، تهران: میزان.
25. موسی‌زاده، رضا (1391). سازمان‌های بین‌المللی، چ هجدهم، تهران: میزان.
26. Burton, I. & Kates, R.W (1964). “The perception of natural hazards in resources management”, Natural resources Journal, 7, pp: 412-441.
27. Hindly, Alan; Fredderick W. Langly; & Brian J. Levy (2000). Old French-English Dictionary, Cambridge University Press.
28. Sacco, V; & kennedy, L.W (2010). the criminal event. An introduction to criminology, pluto press, londont ISBN-13:978-0745317847. P. 81.

Unisdr (2018). Economic losses, poverty & disasters 1998-2017