[1]. ابراهیمی، شهرام (1395). جرم‌شناسی پیشگیری، چ 3، تهران: میزان.
[2]. بیگی، جمال محمدمهدی داداشی چکان (1396). پیشگیری وضعی از جرائم زیست‌محیطی در ایران و اسناد بین‌المللی، انتشارات خرسندی.
[3]. پایدار، حبیب‌الله (1354). چرا انسان متعهد و مسئول است؟، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلام.
[4]. دستورالعمل جامع صدور پروانه‌های کار، شرکت ملی پالایش و پخش فراورده‌های نفتی ایران، ش ۲۱۷۰۰۱۳.
[5]. دارابی، شهرداد (1394). پیشگیری از جرم در مدل مردم‌سالار سیاست جنایی، تهران: میزان.
[6]. دوبرادران، سینا و فردیس محمدزاده (1393)، بررسی تأثیر آلاینده‌های صنایع نفت و گاز و تأثیر آن بر انسان و محیط زیست، دوماهنامۀ طب جنوب، سال هفدهم، ش 1.
[7]. راب، وایت (۱۳۹۵). جرائم زیست‌محیطی فراملی به سوی جرم‌شناسی جهان بوم، برگردان حمیدرضا دانش ناری، تهران: میزان، ص 262-261.
[8]. رمضانی قوام‌آبادی، محمدحسین (۱۳۹۰). پیشگیری و سرکوب جرائم زیست‌محیطی در پرتو اقدامات سازمان‌های غیردولتی در نظام حقوقی ایران، مجلۀ حقوقی دادگستری، ش ۷۵، ص200.
[9]. زارع مهدوی، قادر؛ و دانش ناری حمیدرضا (1395). امنیت بین‌المللی و جرائم زیست محیط، بنیاد حقوقی میزان، ص 10 ، 78، 147.
[10]. صفاری، علی (۱۳۸۰). مبانی نظری پیشگیری وضعی از جرم، مجلۀ تحقیقات حقوقی، دانشکدۀ حقوق دانشگاه شهید بهشتی، ش ۳۳ و ۳۴، ص290.
[11]. کاتوزیان، ناصر؛ و انصاری، مهدی (1387). «مسئولیت ناشی از خسارت‌های زیست‌محیطی»، فصلنامۀ حقوق، مجلۀ دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، دورۀ ۴۸، ص 286.
[12]. فروغی، فضل‌الله؛ و ایرانی، امیر (1397). «بازشناسی معیارمدار از تحولات ارکان رفتارهای مجرمانۀ مخاطره‌آمیز»، مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 5، ش 2.
[13]. مرادی، حسن (۱۳۹۲)، حقوق محیط زیست بین‌الملل، تهران: میزان، ج اول و دوم، ص 19 و 136.
[14]. مشهدی، علی (1393). مجموعه قوانین و مقررت محیط زیست در صنعت نفت، خرسندی.
[15]. مقیمی، ابراهیم (1394). دانش مخاطرات (برای زندگی با کیفیت بهتر)، چ 2، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
[16]. مقیمی، ابراهیم (1396). «چرا دانش مخاطرات (دانش مخاطرات امری فطری است؟)»، مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 4، ش 1.
[17]. مقیمی، ابراهیم (1393). «چرا مخاطرات (1)، (تعریف و ضرورت)»، فصلنامۀ مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 1. ش 1.
[18]. ملک جعفریان، روح‌الله (۱۳۸۸). مدیریت تغییر، راهکاری در بهبود مستمر HSE، ماهنامۀ کار و جامعه، ش ۱۰۹، تیر، ص 88.
[19]. یزدانیان، علیرضا (1379). حقوق مدنی، قلمرو مسئولیت مدنی، تهران: ادبستان، ص 23.
[20]. Agenda 21, Chapter 8, Integrating Environment and Development in Decision Making, para 18
[21]. Barbara k. Pryor (2004). “the role of environmental NGO in the Land mark”, heliographica, p. 12.
[22]. Guidline for the development and application of health, safety and Environment management system, petroleum, ministry HSE General office.
[23]. Shelton, D; & kiss, A. (2005). Judicial Handbook on Environmental Law, United Nations Environment program, UK.
[24]. Srinivasan, Chandrasekaran (2016). Healt, Safety and Environmental Management in Offshore and Petroleum Engineering, wiley & sons.
[25]. Thomas T.Shen (1995). Industrial Pollution Prevention, Springer , 2.3.3.
[26]. Tarma Jo Green (1992). Analysis of pollution Prevention as an Environmental Policy, p: 5,6.
[27]. http://www.isaforesty.ir
[28]. http://www.iran-gma.com/images/ws/afile/60_ppt.polf
)