برای بررسی ماهیت علمی مخاطره‌شناسی علی رغم تلاش‌هایی که صورت گرفته است ، ناچیز است و این یک چالش جهانی است. زیرا تحقیقات علمی-تجربی اندکی در این زمینه وجود دارد. از طرفی ، در بسیاری از کشورها نگاه سنتی به این علم بیشتر از نگاه آکادمیک است. دانشمندان معاصر علوم شناختی مربوط به مخاطرات با توسعه و تبیین ماهیت دانشی مخاطرات، پیچیدگی تحقیق علمی مربوط به مخاطرات را از طریق بررسی مستقیم رویدادهای مخاطره‌آمیز و عمل آزمایشگاهی و کار گاهی و تدوین سناریو به شناختی ساده تبدیل می‌کنند. استراتژی مخاطره‌شناسی هم بر همین مبنا تبیین می‌شود. یعنی ساده سازی دانش مخاطره شناسی . پرسش «آیا دانش مخاطره‌شناسی استراتژی دارد و اگر دارد، چیست؟» در همین راستاست. پاسخ به این پرسش از بررسی رویدادهای مخاطره‌آمیز، واکنش علمی به آن رویدادها و توسعۀ دانشی مخاطره‌شناسی در طول زمان حاصل شده و می‌شود. بنابراین هدف این مقاله، ضمن معرفی استراتژی دانش مخاطره‌شناسی، نشان دادن نقش فرادستی استراتژی برای تقویت بنیان فکری مخاطره‌شناسی و ارائۀ بینشی از ماهیت علمی و سودمندی این دانش در زمان معاصر است. این مقاله با استفاده از روش تبیین کیفی و در نظر گرفتن پیشفرض‌های مؤثر بر تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری و انتخاب بهترین رویکرد دانشی نوشته شد. نتیجه این است که چهارده استراتژی برای مخاطره‌شناسی تبیین شد. نوآوری این مقاله، ابداع مفاهیم جدید و قابل اعتماد در مورد مخاطرات و شناخت رویکردی جدیدتر در مواجهه با آن و توجه قرار دادن مکتب طراحی این علم است که امید است راهبردهایی آموزنده برای تقویت دانش مخاطرات در حال و آینده باشد و به کارگروه‌های ملی و بین‌المللی کمک کند تا اثر مخاطرات را با بهره‌گیری از استراتژی، کاهش دهند.
Hansen, J.E.; Sato, M.; Berger, A.; Mesinger, F.; & Sijacki, D. (2012). Paleoclimate implications for human-made climate change, Springer.
Harre, R. (1985). The Philosophy of Science. Second edition, Oxford University Press, Oxford.
Holy Quran.
Inkpen, R. (2005). Science, Philosophy and Physical Geography, Rutledge, London.
Keith, D.W.; Ha-Duong, M.; & Stolaroff, J.K. (2006). “Climate strategy with CO2 capture from the air”, Clim Chg, 74, pp: 17-45.
Kvenvolden, K.A. (1993). “Gas Hydrates - Geological Perspective and Global Change” Rev Geophys, 31, pp: 173-187.
Mintzberg, H. (2007). Traking Strategies, toward a general theory, Oxford press, New York.
Moghimi, E. (2013), The Philosophy of Environmental Change, Second edition, University of Tehran Press. Tehran.
Moghimi, E. (2014). Hazards Science, University of Tehran Press, ISBN978-964-03-6659-2.
Moghimi, E. (2014).“Why hazards science ?Definition and necessity”, Iranian Journal of Hazards Scuence, 1(1).
Moghimi , E . (2021) , Lecture, The First National Conference on Geography and Environmental Hazards, University of Kurdistan, Sanandaj, Iran, January 7, 2021.
Moore, J.I. (2001). Writers on strategy and strategy management, (2nd ed), London, Penguin.
United Nations Environment Programme (UNEP), (2010). Assessing the Enviromental Impacts of Consumption and Production: Priority Products and Materials. Hertwich, E., et al.,unep.org/resourcepanel/Publications/PriorityProducts/tabid/56053/Default.aspx. United Nations Office for Disaster Risk Reduction,International Science Council (2021). Hazard definition and classification review.
United States Department of State (2011). Final Environmental Impact Statement:http://www.keystonepipelinexl.state.gov/clientsite/keystonexl.nsf/Fact%20Sheet.pdf?OpenFileResource accessed 28 December 2011.
S. Geological Survey (2013). Natural Hazards Science Strategy—Promoting the Safety, Security, and Economic Well-Being of the Nation.
)