[1]. اسدزاده تره‌باری، سیمین؛ امینی حسینی، کامبد؛ و حسینی، محمود؛ (1396). «مدل ارزیابی و کاهش خطرپذیری زلزله در بافت‌های تاریخی، مطالعۀ موردی: بازار تاریخی اردبیل»، صفه، جلد 27، شمارۀ 79، ص 91-77.
[2]. ابراهیم‌زاده، محسن (1388). پیامدهای جمعیتی زلزله در نواحی روستایی آسیب دیده، نامه انجمن جامعه شناسی، جلد 4، شماره 7، ص 5-34.
[3]. ذوالفقاری، محمدرضا (1390). «جایگاه مدلسازی و تخمین خسارات و تلفات سوانح در مدیریت ریسک و بحران سوانح طبیعی»، پژوهشنامۀ زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله، جلد 14، شمارۀ 2-1، ص 73-61.
[4]. رازقی، علیرضا؛ و درخشانی، نجلا (1396). تاب‌آوری کالبدی و عملکردی در بازار تاریخی تهران، مرمت و معماری ایران (مرمت آثار و بافت‌های تاریخی فرهنگی)، جلد 7، شمارۀ 13، ص 151-135.
[5]. رضایی، محمدرضا؛ حسینی، سیدمصطفی؛ و حکیمی، هادی (1391). «برنامه‌ریزی راهبردی مدیریت بحران در بافت تاریخی شهر یزد با استفاده از مدلSWOT»، مدیریت بحران، جلد 1، شمارۀ 1، ص 44-35.
[6]. رضایی، محمدرضا (1392). «ارزیابی تاب‌آوری اقتصادی و نهادی جوامع شهری در برابر سوانح طبیعی، مطالعۀ موردی: زلزله محله‌های شهر تهران»، مدیریت بحران، جلد 2، شمارۀ 3، ص 36-25.
[7]. زنگی‌‌‌‌آبادی، علی؛ علی‌زاده، جابر؛ و رنجبرنیا، بهزاد (1391). «برنامه‌ریزی راهبردی برای سامان‌دهی بازارهای سنتی ایران (مطالعۀ موردی: بازار سنتی تبریز)»، مطالعات شهر ایرانی اسلامی، جلد 2، شماره 7، ص 26-13.
[8]. شادی‌طلب، ژاله (1373). «جامعه‌شناسی فاجعه: تجربۀ زلزلۀ رودبار- منجیل، نامۀ انجمن جامعه‌شناسی، جلد 1، شمارۀ 3، ص 48-31.
[9]. صالحی، اسماعیل؛ آقابابایی، محمدتقی؛ سرمدی، هاجر؛ و فرزادبهتاش، محمدرضا (1390). «بررسی میزان تاب آوری محیطی با استفاده از مدل شبکۀ علیت، محیط شناسی»، جلد 37، شمارۀ 59، ص 112-99.
[10]. منوریان، عباس؛ امیری، مجتبی؛ و مهری‌کلی، سیمین (1397). «شناسایی مؤلفه‌های اثر گذار بر افزایش میزان تاب‌آوری اجتماعی محلات آسیب‌پذیر و دارای بافت فرسوده در مواجهه با حوادث طبیعی (شهر موردی: تهران)»، مطالعات مدیریت شهری، جلد 10، شمارۀ 34، ص 26-13.
[11]. نوریان، علی‌محمد (1381). «بلایای طبیعی و مدیریت ریسک»، همایش علمی- تحقیقی مدیریت امداد و نجات، دورۀ 1.
[12]. وهاب‌زاده، میترا (1394). «تحلیلی بر اهمیت مدیریت شهری براساس شاخص‌های مدیریتی بافت تاریخی، نمونۀ موردی: بافت تاریخی شهر تبریز»، کنفرانس بین‌المللی پژوهش‌های نوین در عمران، معماری و شهرسازی، دورۀ 1.
[13]. Adger, W. Neil (2000). “Social and ecological resilience: are they related?”, Progress in human geography, Volume 24, Issue 3, pp: 347-364. doi: 10.1191/030913200701540465
[14]. Bhakta Bhandari, Roshan. (2014). “Social capital in disaster risk management; a case study of social capital mobilization following the 1934 Kathmandu Valley earthquake in Nepal”, Disaster Prevention and Management, Volume 23, Issue 4, pp: 314-328. doi: 10.1108/DPM-06-2013-0105
[15]. Buckle, Philip; Mars, Graham; & Smale, Syd (2000). “New approaches to assessing vulnerability and resilience”, Australian Journal of Emergency Management, The, Volume 15, Issue 2, pp: 8-14. ISSN:1324-1540
[16]. Cutter, Susan L.; Burton, Christopher G.; & Emrich, Christopher T. (2010). “Disaster resilience indicators for benchmarking baseline conditions”, Journal of homeland security and emergency management, Volume 7, Issue 1, doi: 10.2202/1547-7355.1732
[17]. Eisenhardt, Kathleen M.; & Martin, Jeffrey A. (2000). “Dynamic capabilities: what are they? Strategic management journal, Volume 21, Issue 10-11, 1105-1121. doi: 10.1002/1097-0266(200010/11)21:10/113.0.CO;2-E
[18]. Hosseini, Kambod A.; Hosseini, Maziar; Izadkhah, Yasamin O.; Mansouri, Babak; & Shaw, Tomoko (2014). “Main challenges on community-based approaches in earthquake risk reduction: case study of Tehran, Iran”, International journal of disaster risk reduction, Volume 8, pp: 114-124. doi: 10.1016/j.ijdrr.2014.03.001
[19]. Khazai, Bijan; Bendimerad, Fouad; Cardona, Omar D.; Carreño, Martha L.; Barbat, Alex H.; & Buton, CG (2015). A guide to measuring urban risk resilience: Principles, tools and practice of urban indicators. Earthquakes and Megacities Initiative (EMI), The Philippines, ISBN-978-621-95288-0-1.
[20]. Mayunga, Joseph S. (2009).
Measuring the measure: A multi-dimensional scale model to measure community disaster resilience in the US Gulf Coast region. Doctoral dissertation, Texas A&M University. Retrieved from
http://hdl.handle.net/1969.1/ETD-TAMU-2009-05-769. ISBN:1109330278
[21]. Mili, Robabeh R.; Hosseini, Kambod A.; & Izadkhah, Yasamin O. (2018). “Developing a holistic model for earthquake risk assessment and disaster management interventions in urban fabrics”, International journal of disaster risk reduction, Volume 27, pp: 355-365. doi: 10.1016/j.ijdrr.2017.10.022
[22]. Norris, Fran H.; Stevens, Susan P.; Pfefferbaum, Betty; Wyche, Karen F.; & Pfefferbaum, Rose L. (2008). “Community resilience as a metaphor, theory, set of capacities, and strategy for disaster readiness”, American journal of community psychology, Volume 41, Issue 1-2, pp: 127-150. doi: 10.1007/s10464-007-9156-6
[23]. Ostadtaghizadeh, Abbas; Ardalan, Ali; Paton, Douglas; Khankeh, Hamidreza; & Jabbari, Hossain (2016). “Community disaster resilience: a qualitative study on Iranian concepts and indicators”, Natural Hazards, Volume 83, Issue 3, pp: 1843-1861. doi: 10.1007/s11069-016-2377-y
[24]. Pourjafar, Mohammad; Nazhad Ebrahimi, A.; & Ansari, Mojtaba (2013). “Effective factors in structural development of Iranian Historical Bazaars, case study: Tabriz Bazaar”, Journal of Basic and Applied Scientific Research, Volume 3, Issue 2, pp: 272-282. ISSN: 2090-4304
[25]. Renschler, Chris S.; Frazier, Amy E.; Arendt, Lucy A.; Cimellaro, Gian P.; Reinhorn, Andrei M.; & Bruneau, Michel (2010). A framework for defining and measuring resilience at the community scale: The PEOPLES resilience framework: MCEER Technical Report -MCEER-10-006, University at Buffalo. Report number: GCR 10-930.
[26]. Shaw, Rajib, Team, IEDM (2009). “Climate disaster resilience: focus on coastal urban cities in Asia”, asian Journal of environment and disaster Management (AJEDM), Volume 1, pp: 101-116. doi: 10.3850/S179392402009000088
[27]. Tierney, Katheleen; & Bruneau, Michel (2007). “Conceptualizing and measuring resilience: A key to disaster loss reduction”, TR news, Issue 250, pp: 14-17. ISSN: 0738-6826.
)